امام علی علیه السلام
رَبُّنا جَلَّ ثَناؤُهُ لا أمَدَ ولا غايَةَ ولا نِهايَةَ ولا إلهَ إلاّ هُوَ وإلَيهِ المَصيرُ، وَالحَمدُ للّهِِ الَّذي يُمسِكُ السَّماءَ أن تَقَعَ عَلَى الأَرضِ إلاّ بِإِذنِهِ، إنَّ اللّهَ بِالنّاسِ لَرَؤوفٌ رَحيمٌ.
پروردگار ما، كه ثناى او شكوهمند است. بى‌پايان و بى‌سرانجام و بى‌نهايت است و معبودى جز او نيست و سرانجام، به سوى اوست. ستايش، خداوندى را كه آسمان را نگه مى‌دارد تا بر زمين نيفتد، مگر به اذن او. همانا خداوند به مردم، دلسوز و مهربان است.
مصباح المتهجّد : ص659 ص728
انظر : عنوان 508 «الندم» ، 142 «الخسران» ، 384 «الغبن» . الظلم : باب 2424 ، النظر : باب 3823 .
