۹۰.امام جواد عليه السلام :مردى رو به [پدرم] رضا عليه السلام كرد و گفت : اى پسر پيامبر خدا! پروردگارت را براى ما وصف كن ؛ چرا كه علماى طرف مقابل ما ، هر يك براى ما سخنى مى گويند .
رضا عليه السلام فرمود : «كسى كه پروردگارش را به قياس [با خلق]، وصف كند ، هميشه روزگار در اشتباه و از مسير درست ، منحرف است و در كج راهه گام مى نهد و به بيراهه مى رود و نازيبا سخن مى گويد . من ، او را آن گونه مى شناسانم كه او خود ، خويشتن را شناسانده است : ناديدنى است ، و او را آن گونه وصف مى كنم كه او خود ، خويشتن را وصف كرده است : بَرى از شكل و صورت است ، با حواس ادراك نمى شود ، با مردم، قياس نمى گردد و بى تشبيه ، شناخته مى شود .

ر . ك : همين دانش نامه: ج 5 ص 339 (كرانه هاى شناخت خدا) .

6 / 2

نه تشبيه ، نه تعطيل

۹۱.جامع الأخبار :امام زين العابدين عليه السلام به گروهى كه درباره توحيد ، بحث و نزاع مى كردند، فرمود : «بگوييد : او نورِ بى تاريكى ، حياتِ بى مرگ و بى نياز مُبرّا از هر گونه نقص و نياز است» .
سپس فرمود : «كسى كه چيزى همانند او نيست و شنواى بيناست و اوصافش شبيه اوصاف هيچ چيز ديگر نيست ، او خداست» .

۹۲.امام جواد عليه السلامـ در پاسخ اين پرسش كه : آيا رواست كه از خدا تعبير به «چيز» شود؟ ـ :آرى! اين [تعبير ]، او را از حدّ تعطيل و تشبيه ، ^۱ خارج مى سازد .