امام علی علیه السلام
إذا رَأى أحَدُكُمُ المُنكَرَ و لَم يَستَطِعْ أن يُنكِرَهُ بِيَدِهِ و لِسانِهِ و أنكَرَهُ بِقَلبِهِ، و عَلِمَ اللّهُ صِدقَ ذلكَ مِنهُ، فقَد أنكَرَهُ.
هر يك از شما كه كار زشت را ببيند و نتواند با دست و زبان خويش به آن اعتراض كند، ولى در دل انكارش كند و خدا بداند كه راست مىگويد، وى آن زشت كارى را انكار كرده است.
غرر الحكم : ح4152.
و لمزيد الاطّلاع راجع : كنز العمّال : 3 / 350، 768 «الصمت» . وسائل الشيعة : 8 / 527 باب 117 «استحباب الصمت» .
انظر : عنوان 465 «الكلام»، 472 «اللسان» .