1481

ضَمانُ الرِّزقِ لِمَن طَلَبهُ

۷۳۳۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اُطلُبُوا الرِّزقَ فإنّهُ مَضمونٌ لِطالِـبِهِ . ^۱

۷۳۳۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا قالَ لَهُ أبو عُبَيدةَ: اُدعُ اللّهَ لِي أن لا يَجعَلَ رِزقي على أيدِي العِبادِ ـ: أبَى اللّهُ علَيكَ ذلكَ إلاّ أن يَجعَلَ أرزاقَ العِبادِ بعضِهم مِن بعضٍ ، و لكنِ ادْعُ اللّهَ أن يَجعَلَ رِزقَكَ على أيدِي خِيارِ خَلقِهِ ، فإنّهُ مِنَ السَّعادَةِ . ^۲

۷۳۳۳.عنه عليه السلام :لا تَدَع طَلَبَ الرِّزقِ مِن حِلِّهِ فإنّهُ عَونٌ لَكَ عَلى دِينِكَ ، و اعقِل راحِلَتَكَ و تَوَكَّل . ^۳

1482

الاشتِغالُ بِالمَضمونِ عَنِ المَفروضِ

۷۳۳۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لا تَتَشاغَلْ عمّا فُرِضَ علَيكَ بِما قد ضُمِنَ لَكَ فإنّهُ لَيسَ بفائتِكَ ما قد قُسِّمَ لَكَ ، و لَستَ بِلاحِقٍ ما قد زُوِيَ عنكَ . ^۴

۷۳۳۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :قد تُكُفِّلَ لَكُم بالرِّزقِ و اُمِرتُم بالعَمَلِ ، فلا يَكونَنَّ المَضمونُ لَكُم طَلَبُهُ أولى بِكُم مِن المَفروضِ علَيكُم عَمَلُهُ ، مَع أنّهُ و اللّهِ لَقَدِ اعتَرَضَ الشَّكُّ ، و دَخِلَ اليَقينُ ، حتّى كَأنَّ الذي ضُمِنَ لَكُم قد فُرِضَ علَيكُم ، و كَأنَّ الذي قد فُرِضَ علَيكُم قد وُضِعَ عنكُم . ^۵

1481

تضمين روزى براى جوينده روزى

۷۳۳۱.امام على عليه السلام :روزى را بجوييد ؛ زيرا روزى براى جوينده آن ضمانت شده است .

۷۳۳۲.امام صادق عليه السلامـ وقتى ابو عبيده به ايشان عرض كرد: دعا كن كه خداوند روزى مرا در دست بندگانش قرار ندهد ـفرمود : خداوند چنين كارى نمى كند . او روزى بندگان را در دست يكديگر قرار داده است ؛ اما از خدا بخواه كه روزى ات را در دست بندگان خوبش قرار دهد ، كه اين از خوشبختى است .

۷۳۳۳.امام صادق عليه السلام :از طلب روزىِ حلال دست مكش ؛ زيرا طلب روزى حلال تو را در دينت يارى مى رساند . و با توكّل زانوى اُشتر ببند .

1482

مشغول شدن به روزى تضمين شده، شما را از انجام دادن فرايض باز ندارد

۷۳۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مبادا با پرداختن به كسب روزى تضمين شده، از آنچه بر تو واجب شده است بازمانى ؛ زيرا قسمت تو از روزى مى رسد و آنچه قسمت تو نباشد به آن دست نمى يابى .

۷۳۳۵.امام على عليه السلام :خداوند روزىِ شما را تضمين كرده و به عمل (انجام واجبات) فرمان يافته ايد . پس ، طلبِ روزىِ تضمين شده، نبايد براى شما مقدّم بر اعمال واجب
باشد ؛ ولى به خدا سوگند، كه شك بر شما عارض شده و اوهام نادرست، با يقين درآميخته است ، چندان كه آنچه براى شما تضمين شده، گويى به صورت امرى واجب در آمده و گويى آنچه واجب شده، از دوش شما برداشته شده است .