گيرد ، «شاد زيستن» است. بر پايه حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله ، شادى و شادابى ، همانند امنيت سياسى ـ اجتماعى بايد براى انتخاب محلّ اقامت در نظر گرفته شود . سرزمينى كه در آن نمى توان شاد زيست ، براى زندگى ، مناسب نيست :
لا خَيرَ... فِى الوَطَنِ إلّا مَعَ الأَمنِ وَ السُّرورِ .^۱
وطن ، آن گاه خوب است كه همراه با امنيت و خوشى باشد .

سه . برنامه ريزى براى آبادانى سرزمين هاى اسلامى

درنگ در احاديثى كه بيانگر ويژگى هاى لازم براى محلّ اقامت اند ، و نيز احاديثى كه كارگزاران نظام اسلامى را موظّف به آباد نمودن كشور و پاسدارى از منابع طبيعى آن مى نمايند ، به روشنى نشان مى دهد كه اسلام ، خواهان آبادانى همه سرزمين هاى اسلامى است و دولت مردان مسلمان ، وظيفه دارند براى آبادانى مادّى و معنوى سرزمين هايى كه در اختيار دارند ، برنامه ريزى كنند .

چهار . اصول سياست هاى شهرسازى

هر چند در متون اسلامى ، عنوان شهرسازى و يا معمارى اسلامى وجود ندارد ، با اين حال مى توان با الهام گرفتن از قرآن و احاديث اهل بيت عليهم السلام ، اصول سياست ها و ضوابط كلّى شهرسازى و معمارى اسلامى را ارائه كرد ، ^۲ كه در اين جا به برخى از آنها اشاره مى كنيم :

الف ـ تأمين آرامش شهروندان

مهم ترين اصلى كه در شهرسازى و معمارى بايد مورد توجّه قرار گيرد ، آرامش بخش بودن مناطق مسكونى براى شهروندان است . قرآن كريم در اين باره