۸۷۹۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سَألَهُ شِهابُ بنُ عبدِ رَبِّهِ عنِ التَّوَسُّعِ على الإخوانِ في السَّفَرِ ـ: لا تَفعَلْ يا شِهابُ ، إن بَسَطتَ و بَسَطُوا أجحَفتَ بِهِم ، و إن هُم أمسَكُوا أذلَلتَهُم ، فاصحَبْ نُظَراءَكَ ، اِصحَبْ نُظَراءَكَ . ^۱

(انظر) الصديق : باب 2175 .

1814

مُرُوَّةُ السَّفَرِ

۸۸۰۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ في مُرُوَّةِ السَّفَرِ ـ: و أمّا التي في السَّفَرِ فَبَذلُ الزادِ ، و حُسنُ الخُلقِ ، و المِزاحُ في غيرِ المَعاصي . ^۲

۸۸۰۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أمّا مُرُوَّةُ السَّفَرِ فَبَذلُ الزّادِ ، و قِلَّةُ الخِلافِ على مَن صَحِبَكَ ، و كَثرَةُ ذِكرِ اللّهِ عزّ و جلّ في كُلِّ مَصعَدٍ و مَهبِطٍ ، و نُزُولٍ و قِيامٍ و قُعودٍ . ^۳

۸۸۰۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :المُرُوَّةُ في السَّفَرِ كَثرَةُ الزادِ و طِيبُهُ و بَذلُهُ لِمَن كانَ مَعَكَ ، و كِتمانُكَ على القَومِ أمرَهُم بَعدَ مُفارَقَتِكَ إيّاهُم ، و كَثرَةُ المِزاحِ في غَيرِ ما يُسخِطُ اللّهَ عزّ و جلّ . ^۴

۸۷۹۹.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به شهاب بن عبد ربّه درباره بخشش به برادران در مسافرت ـفرمود : اى شهاب ! اين كار را مكن ؛ زيرا اگر تو گشاده دستى كنى و آنها نيز [از روى ناچارى ]گشاده دستى كنند ، به آنان اجحاف كرده باشى و اگر خود دارى كنند، آنان را خوار و خجلت زده كرده باشى ؛ پس با افراد هم سطح خودت همسفر شو، با هم سطح خود همسفر شو .

1814

جوانمردى در سفر

۸۸۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره جوانمردى در سفر ـفرمود : جوانمردى در سفر عبارت است از : بخشيدن زاد و توشه [خود به همراهان ]و خوش اخلاقى و شوخى كردن ، به شرط آن كه معصيت خدا نباشد .

۸۸۰۱.امام على عليه السلام :جوانمردى (مروّت) در سفر عبارت است از : بخشيدن ره توشه [خود به همراهان] ، كمتر ناسازگارى كردن با همسفران، و بسيار به ياد خداوند عزّ و جلّ بودن در هر فراز و نشيب و هر فرود آمدن و برخاستن و نشستنى .

۸۸۰۲.امام صادق عليه السلام :جوانمردى در سفر عبارت است از : ره توشه زياد و خوب و بخشش آن به همسفرانت، و كتمان اسرار آنان بعد از جدا شدن از آنها، و شوخى فراوان در آنچه كه خداوند عزّ و جلّ را به خشم نياورد .