۹۶۸۹.عنه عليه السلام :يَشفَعُ الرَّجُلُ في القَبيلَةِ ، و يَشفَعُ الرَّجُلُ لِأهلِ البَيتِ ، و يَشفَعُ الرجُلُ لِلرَّجُلَينِ على قَدرِ عَمَلِهِ ، فذلكَ المَقامُ المَحمودُ . ^۱

2030

أدنَى المُؤمِنينَ شَفاعَةً

۹۶۹۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :في المؤمنينَ مَن يَشفَعُ مِثلَ رَبِيعَةَ و مُضَرَ ، و أقَلُّ المُؤمنينَ شَفاعَةً مَن يَشفَعُ لِثَلاثِينَ إنسانا . ^۲

۹۶۹۱.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ أدنَى المؤمنينَ شَفاعَةً لَيَشفَعُ لِثلاثينَ إنسانا ، فَعِندَ ذلكَ يقولُ أهلُ النارِ : «فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ* و لا صَديقٍ حَمِيمٍ»^۳ . ^۴

۹۶۸۹.امام باقر عليه السلام :انسان براى قبيله خود شفاعت مى كند ؛ انسان براى خانواده خود شفاعت مى كند ؛ انسان به اندازه عمل خود در حق دو نفر شفاعت مى كند ؛ اين است آن مقام پسنديده .

2030

كمترين اندازه شفاعت مؤمن

۹۶۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در ميان مؤمنان كسانى هستند كه به اندازه قبيله هاى ربيعه و مضر شفاعت مى كنند و مؤمنانى كه كمتر از همه حق شفاعت دارند براى سى نفر شفاعت مى كنند .

۹۶۹۱.امام باقر عليه السلام :مؤمنى كه از همه كمتر مى تواند شفاعت كند ، تا سى نفر را شفاعت مى كند . در اين هنگام دوزخيان مى گويند : «ما را نه شفاعت كنندگانى است و نه دوستى مهربان» .