۹۵۵۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«و لَقَد صَدَّقَ ......... »ـ: فَصَرَخَ إبليسُ صَرخَةً فَرَجَعَت إلَيهِ العَفارِيتُ فقالوا : يا سَيِّدَنا ، ما هذِهِ الصَّرخَةُ الاُخرى ؟ فقال : وَ يحَكُم حَكَى اللّهُ و اللّهِ كَلامي قُرآنا ، و أنزَلَ علَيهِ : «و لَقَدْ صَدَّقَ علَيهِم إِبْليسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلاّ فَرِيقا مِنَ المُؤْمِنينَ» . ثمّ رَفَعَ رَأسَهُ إلى السماءِ ثُمّ قالَ : و عِزَّتِكَ و جلالِكَ، لاُلحِقَنَّ الفَرِيقَ بالجَميعِ ! قالَ : فقالَ النبيُّ صلى الله عليه و آله : «بِسمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحيمِ* إِنَّ عِبادِي ليسَ لكَ عَلَيهِم سُلطانٌ»^۱ . ^۲

1996

عِلَّةُ تَسَلُّطِ الشَّيطانِ عَلَى الإنسانِ

الكتاب :

(وَ ما كانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْها فِي شَكٍّ وَ رَبُّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ). ^۳

الحديث :

۹۵۵۴.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«لِيَبْلُوَكُم أَيُّكُم أَحْسَنُ عَمَلاً»^۴ـ: إنّهُ عَزَّ و جلَّ خَلَقَ خَلقَهُ لِيَبلُوَهُم بتَكليفِ طاعَتِهِ و عِبادَتِهِ لا على سبيلِ الامتِحانِ و التَّجرِبَةِ؛ لأنّهُ لَم يَزَلْ عَليما بِكُلِّ شَيءٍ . ^۵

۹۵۵۳.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه: «و قطعا ابليس گمان خود را درباره آنها درست يافت . . .» ـ: پس ، ابليس چنان فريادى كشيد كه همه ديوها نزد او آمدند و گفتند : سرورا! اين ديگر چه فريادى بود؟ ابليس گفت : واى بر شما! به خدا قسم ، خداوند گفته مرا در قرآن بازگو كرد و بر او (رسول خدا صلى الله عليه و آله ) فرو فرستاد كه «و ابليس گمان خود را درباره آنها راست يافت ؛ پس جز گروهى از مؤمنان ، بقيّه از او پيروى كردند» . ابليس سپس سر به آسمان برداشت و گفت : به عزّت و جلالت سوگند ، همان گروه را هم به همگان ملحق خواهم كرد . فرمود : پس ، پيامبر صلى الله عليه و آله [قرائت] فرمود : «به نام خداوند بخشاينده مهربان ، همانا تو را بر بندگان من چيرگى و تسلّطى نيست» .

1996

علّت تسلّط شيطان بر انسان

قرآن :

«و شيطان را بر آنان تسلّطى نبود مگر آن كه مى خواستيم بدانيم كه چه كسانى به قيامت ايمان دارند و چه كسانى از آن در شكّ هستند . و پروردگار تو نگهبان هر چيزى است» .

حديث :

۹۵۵۴.امام رضا عليه السلامـ درباره آيه: «تا شما را بيازمايد كه كدام يك نيكوتر عمل مى كنيد» ـفرمود : خداوند عزّ و جلّ خَلق خود را آفريد ، تا با گذاشتن تكليفِ طاعت و عبادتِ خويش بر دوش آنان ، ايشان را بيازمايد ، نه آن كه بخواهد [براى آگاهىِ خود ]امتحان و تجربه كند ؛ چه او همواره از همه چيز آگاه بوده است .