صبح - صفحه 7

۱۰۱۶۳.عنه عليه السلام :مَن أصبَحَ و الآخِرَةُ هَمُّهُ استَغنى بغَيرِ مالٍ ، و استَأنَسَ بغَيرِ أهلٍ ، و عَزَّ بغَيرِ عَشِيرَةٍ . ۱

۱۰۱۶۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في التَّوراةِ ـ: مَن أصبَحَ عَلَى الدُّنيا حَزينا أصبَحَ عَلَى اللّهِ ساخِطا . ۲

۱۰۱۶۵.عنه عليه السلام :مَـن أصبَـحَ مَهمومـا لِسوى فَكاكِ رَقَبَتِهِ ، فقد هَوَّنَ عَلَيهِ الجَليلُ ، و رَغِبَ مِن رَبِّهِ فِي الرِّبحِ الحَقيرِ . ۳

(انظر) الآخرة : باب 29 .

2134

صِفَةُ المُؤمِنِ إذا أصبَحَ

۱۰۱۶۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ لأبي ذر ـ: يا أبا ذَرٍّ ، إذا أصبَحتَ فلا تُحَدِّثْ نَفسَكَ بِالمَساءِ ، و إذا أمسَيتَ فلا تُحَدِّثْ نفسَكَ بِالصَّباحِ ، و خُذ مِن صِحَّتِكَ قَبلَ سُقمِكَ ، و مِن حَياتِكَ قَبلَ مَوتِكَ ؛ فإنّكَ لا تَدري مَا اسمُكَ غَدا . ۴

۱۰۱۶۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في صفةِ المتّقينَ ـ: يُصبِحُ و شُغلُهُ الذِّكرُ ، و يُمسِي و هَمُّهُ الشُّكرُ ، يَبِيتُ حَذِرا مِن سِنَةِ الغَفلَةِ ، و يُصبِحُ فَرِحا بما أصابَ مِن الفَضلِ و الرَّحمَةِ . ۵

۱۰۱۶۳.امام على عليه السلام :هركه صبح خود را با همّ و غم آخرت بياغازد ، بى نياز شود ، بى آن كه مال و ثروتى داشته باشد ، و از تنهايى به درآيد بى آن كه اهل و عيالى داشته باشد ، و قدرت يابد بى آن كه ايل و تبارى داشته باشد .

۱۰۱۶۴.امام صادق عليه السلامـ در تورات آمده است ـ: هركه صبح خود را با غم دنيا [خواهى ]آغاز كند ، با نارضايتى از خدا آغاز كرده باشد .

۱۰۱۶۵.امام صادق عليه السلام :هركه صبح خود را با همّ و غمى جز آزاد كردن خود[از آتش دوزخ ]بياغازد ، امر بزرگ (آخرت) را ناچيز شمرده و به خاطر بهره اندك (دنيا) از پروردگارش روي گردان شده باشد .

2134

ويژگى مؤمن در بامداد

۱۰۱۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به ابو ذر ـفرمود : اى ابوذر! چون صبح كردى به خود وعده [زنده ماندن تا] شب مده و چون شب را آغازيدى به خود وعده صبح مده و پيش از آن كه بيمار شوى ، از سلامت خود استفاده كن و پيش از آن كه بميرى ، از زندگى خود بهره گير ؛ زيرا نمى دانى كه فردا نام تو چه خواهد بود [زنده يا مرده ، سالم يا بيمار] .

۱۰۱۶۷.امام على عليه السلامـ در وصف پرهيزگاران ـفرمود : صبح را آغاز مى كند در حالى كه كارش ياد خداست ، و شب را مى آغازد در حالى كه همّ و غمش شكر خداست . شب را با ترسِ از خواب غفلت به سر مى برد و روز هنگام از فضل و رحمت خدا كه به او رسيده شادمان است .

1.الأمالي للطوسي : ۵۸۰/۱۱۹۸ .

2.الاختصاص : ۲۲۶ .

3.تحف العقول : ۳۰۲ .

4.مكارم الأخلاق : ۲/۳۶۴/۲۶۶۱ .

5.بحار الأنوار: ۷۸/۳۰/۹۶.

صفحه از 10