ظنّ (گمان) بخش اول - صفحه 3

۱۱۶۷۵.عنه عليه السلام :حُسنُ الظَّنِّ راحَةُ القَلبِ و سَلامةُ الدِّينِ . ۱

۱۱۶۷۶.عنه عليه السلام :حُسنُ الظَّنِّ يُخَفِّفُ الهَمَّ، و يُنجِي مِن تَقَلُّدِ الإثمِ . ۲

۱۱۶۷۷.عنه عليه السلام :مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِالناسِ حازَ مِنهُمُ المَحَبَّةَ . ۳

۱۱۶۷۸.عنه عليه السلام :أفضَلُ الوَرَعِ حُسنُ الظَّنِّ . ۴

۱۱۶۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :خُذْ مِن حُسنِ الظَّنِّ بِطَرَفٍ تُرَوِّحُ بهِ قَلبَكَ و يَرُوحُ بهِ أمرُكَ . ۵

2438

ما يورِثُ حُسنَ الظَّنِّ

۱۱۶۸۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ مِن كتابِهِ للأشتَرِ لمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ: اِعلَمْ أنّهُ ليسَ شَيءٌ بِأدعى إلى حُسنِ ظَنِّ راعٍ برَعِيَّتِهِ مِن إحسانِهِ إلَيهِم، و تَخفِيفِهِ المَؤوناتِ علَيهِم و تَركِ استِكراهِهِ إيّاهُم على ما ليسَ لَهُ قِبَلَهُم، فَلْيَكُنْ مِنكَ في ذلكَ أمرٌ يَجتَمِعُ لكَ بهِ حُسنُ الظَّنِّ بِرَعِيَّتِكَ؛ فإنَّ حُسنَ الظَّنِّ يَقطَعُ عَنكَ نَصَبا طَويلاً.
و إنَّ أحَقَّ مَن حَسُنَ ظَنُّكَ بهِ لَمَن حَسُنَ بلاؤكَ عِندَهُ، و إنَّ أحَقَّ مَن ساءَ ظَنُّكَ بهِ لَمَن ساءَ بلاؤكَ عِندَهُ . ۶

۱۱۶۷۵.امام على عليه السلام :خوش بينى ، مايه آسايش دل و سلامت دين است .

۱۱۶۷۶.امام على عليه السلام :خوش بينى، اندوه را مى كاهد و از افتادن در بند گناه مى رهاند .

۱۱۶۷۷.امام على عليه السلام :هركه به مردم گمان نيك برد ، محبت آنان را به دست آورد .

۱۱۶۷۸.امام على عليه السلام :برترين پارسايى ، خوش گمانى است .

۱۱۶۷۹.امام صادق عليه السلام :از خوش بين بودن بهره اى برگير ، تا با آن دلت را آرام كنى و كارَت پيش رود .

2438

آنچه خوش بينى مى آورد

۱۱۶۸۰.امام على عليه السلامـ در فرمان ولايت مصر به مالك اشتر ـفرمود : بدان كه هيچ چيز خوش بينى حاكم را به توده مردم چنان برنمى انگيزد كه احسان او به آنان و سبكبار ساختن آنان و وادار نكردنشان به كارهايى كه توانايى آنها را ندارند . پس ، بايد كه با رعايت اين امور، خوش بينى به مردمت را براى خويش فراهم آورى ؛ زيرا خوش بينى به رعيّت، رنج و زحمت زيادى را از دوش تو برمى دارد . سزاوارترين كس به حسن ظنّ تو كسى است كه پيش تو امتحان خوبى پس داده باشد و سزاوارترين كس به بدبينى تو كسى است كه پيش تو امتحان بدى پس داده باشد .

1.غرر الحكم : ۴۸۱۶.

2.غرر الحكم : ۴۸۲۳.

3.غرر الحكم : ۸۸۴۲.

4.غرر الحكم : ۳۰۲۷.

5.بحار الأنوار : ۷۸/۲۰۹/۸۴.

6.نهج البلاغة: الكتاب۵۳.

صفحه از 7