(انظر) عنوان 410 «الفرح» .
1382
دَورُ الذُّنوبِ في فَسادِ القَلبِ
الكتاب :
كَلاَّ بَلْ رانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ» . ۱
الحديث :
۶۸۳۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلاّ لِقَسوَةِ القُلوبِ ، و ما قَسَتِ القُلوبُ إلاّ لكَثرَةِ الذُّنوبِ . ۲
۶۸۳۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما مِن عَبدٍ إلاّ و في قَلبِهِ نُكتَةٌ بَيضاءُ ، فإذا أذنَبَ ذنباً خَرَجَ في النُّكتةِ نُكتةٌ سَوْداءُ ، فإن تابَ ذَهَبَ ذلكَ السَّوادُ ، و إن تَمادى في الذُّنوبِ زادَ ذلكَ السَّوادُ حتّى يُغَطِّيَ البَياضَ ، فإذا [تَـ]غَطَّى البياضُ لَم يَرجِعْ صاحِبُهُ إلى خيرٍ أبداً، و هو قولُ اللّهِ عزّ و جلّ «كَلاّ بَلْ رانَ على قُلُوبِهِم ما كانُوا يَكْسِبُونَ» . ۳
۶۸۳۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ أبي عليه السلام يقولُ : ما مِنْ شيءٍ أفسَدَ لِلقَلبِ مِن خطيئةٍ ، إنّ القَلبَ لَيُواقِعُ الخطيئةَ فما تَزالُ بهِ حتّى تَغلِبَ علَيهِ فَيُصَيَّرُ أعلاهُ أسفَلَهُ . ۴
1382
نقش گناهان در تباهى دل
قرآن :
«به حقيقت، كارهايى كه مى كردند ، بر دلهايشان زنگار بسته است».
حديث :
۶۸۳۴.امام على عليه السلام :اشكها نخشكيد، مگر به سبب سخت دلى و دلها سخت نشد، مگر به سبب كثرت گناه .
۶۸۳۵.امام باقر عليه السلام :هيچ بنده اى نيست مگر آن كه در دلش نقطه اى سفيد وجود دارد ؛ پس هر گاه گناهى مرتكب شود ، در آن نقطه ، نقطه اى سياه پديد آيد، كه اگر توبه كرد آن سياهى مى رود و اگر در گناهان فرو رفت، نقطه سياه افزايش مى يابد چندان كه همه سفيدى را فرو مى پوشاند . و چون سفيدى پوشانده شد، گنهكار ديگر به خير و صلاح باز نمى آيد . اين است سخن خداوند عزّ و جلّ كه : «به حقيقت ، كارهايى كه مى كردند ، بر دلهايشان زنگار بسته است» .
۶۸۳۶.امام صادق عليه السلام :پدرم عليه السلام مى فرمود : هيچ چيز بيشتر از گناه دل را تباه نمى كند ؛ همانا دل با گناه درگير مى شود ولى گناه چندان به آن مى پردازد (سماجت مى كند) كه سرانجام بر آن چيره مى گردد، و دل واژگونه مى شود .