3 / 19
شَوذَب ، همپيمان قبيله شاكر۱
شَوذَب ، كه نام او سُوَيد۲ نيز گفته شده ، بر پايه برخى از گزارشها ، از محدّثان و بزرگان شيعه بوده است .۳ در باره او گفته شده :
شَوذَب ، در مجلسى مىنشست و شيعيان ، براى شنيدن حديث ، نزد وى مىآمدند . وى ، در تشيّع ، پيشگام بود .۴
و برخى از متأخّران ، وى را چنين توصيف كردهاند :
سيرهنويسان گفتهاند كه او از بزرگان و شخصيتهاى شيعه و جنگجويى دلاور و حافظ حديث بود و از امير مؤمنان عليه السلام ، حديث نقل مىكرد . او در مجلس مىنشست و شيعيان ، براى استماع حديث ، نزد او مىآمدند .۵
اين گزارشها - اگر ثابت باشد - ، با گزارشهايى كه حاكى از آن است كه وى ، غلام عابِس بوده ، ظاهراً هماهنگ نيست . لذا محدّث قمّى مىگويد :
شاكر ، قبيلهاى در يمن از قبيله هَمْدان است كه نَسَبشان به شاكر بن ربيعة بن مالك۶ مىرسد و عابِس نيز از اين قبيله است ، و شَوذَب ، همپيمان آنهاست ، نه غلام عابِس يا آزاد شده يا بردهاش - چنان كه در ذهنهاست - ؛ بلكه شيخ بزرگوار ما محدّث نورى ، مؤلّف المستدرك۷ - كه رحمت خدا بر او باد - ، گفته است : چه بسا كه مقام شَوذَب ، از مقام عابِس ، بالاتر باشد ؛ چرا كه در حقّش گفتهاند : شَوذَب ، در تشيّع ، پيشگام بود .۸
1.رجال الطوسى : ص ۱۰۱ ، الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۷۳ .
2.ر . ك : دانشنامه امام حسين عليه السلام: ج ۱۲ ص ۱۲۳ ح ۳۲۸۰ (زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب).
3.رجال الطوسى : ص ۱۰۱.
4.الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۷۳ ، الحدائق الورديّة : ج ۱ ص ۱۲۲.
5.تنقيح المقال : ج ۲ ص ۸۸ ح ۵۶۱۶ .
6.ر . ك : جمهرة أنساب العرب : ص ۳۹۷، كتاب النسب : ص ۳۳۸ .
7.ر.ك: لؤلؤ و مرجان : ص ۱۶۵.
8.نفس المهموم : ص ۲۵۴.