فراوانى از آنان در عصر پيامبر خدا ايمان آوردند و به اين كه او همان پيامبرى است كه كتاب هاى آسمانى گذشته نويد آمدنش را داده بودند ، اعتراف كردند . ^۱

1 / 5 . گواهى علم

از نگاه قرآن و حديث، علم، با ايمان به توحيد و نبوّت ، پيوندى ناگسستنى دارد و عالمِ حقيقى ، كسى است كه صداقت و رسالت خاتم انبيا را تصديق مى كند :
«وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ الَّذِى أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِى إِلَى صِرَ طِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ؛^۲و كسانى كه از دانش بهره يافته اند، مى دانند آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، حقّ است و به راه آن عزيزِ ستوده [ صفات ]راهبرى مى كند» .
و بر اين پايه، از پيامبر خدا روايت شده است :
العِلمُ حَياةُ الإسلامِ وعِمادُ الإيمانِ .^۳علم، مايه حيات اسلام و استوارى ايمان است .
و امّا اين كه كدام علم ، حيات اسلام و عماد ايمان است، در متن كتاب ، تبيين خواهد شد . ^۴

1 / 6 . داورى خداوند متعال

روش قرآن براى اثبات نبوّت پيامبر خدا در گام اوّل ، تكيه بر دليل و برهان است و اگر طرف مقابل، در برابر دلايل روشن ، لجاجت كرد و تسليم حق نشد، در گام دوم ، دعوت به مباهله ، يعنى نفرين كردن دو نفر به يكديگر براى اثبات ادّعاست، بدين سان كه آنان ، درباره مسئله مورد اختلاف ، در يك جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرّع كنند و از او بخواهند كه دروغگو را رسوا سازد و مجازات نمايد . اين اقدام ، در