مى خوانيم :
بِالعَدلِ قامَت السَّماواتُ وَالأَرضُ .^۱آسمان ها و زمين ، به عدالت برپايند .
نيز از امام على عليه السلام روايت شده :
العَدلُ أَساسٌ بِهِ قَوامُ العالَمِ .^۲عدالت ، بنيادى است كه استوارىِ عالَم به آن است .
بنا بر اين ، مى توان گفت : عدل، رعايت قانون نظام هستى ، و ظلم ، تخلّف از اين قانون است.

چهار . انواع ظلم در قرآن

در قرآن كريم ، «ظلم» ، گاه در ظلم اعتقادى ، گاه در ظلم فردى ، و گاه در ظلم اجتماعى ، به كار رفته است :

1 . ظلم اعتقادى

ظلم اعتقادى، رعايت نكردن جايگاه امور در عقيده و تخلّف از قانون هستى در باور است .
كسى كه به چيزى معتقد مى شود كه واقعيّت ندارد، جايگاه حقيقىِ آن را از نظر اعتقادى رعايت نكرده است و از آن جا كه عقيده ، مبناى عمل است، اين ظلم، خطرناك ترينِ ظلم هاست . از اين رو ، قرآن كريم ، «شرك» را «ظلمى بزرگ» مى داند :
«إِنَّ الشِّرْكَ لَظُـلْمٌ عَظِيمٌ .^۳