همانا شرك ، ستمى بزرگ است» .

2 . ظلم فردى

ظلم فردى، رعايت نكردن جايگاه واقعى امور در مورد حقوق خويشتن است. كسى كه كارى مى كند كه براى جسم يا جان او زيانبار است، از قانون نظام آفرينش در مورد خود ، تخلّف كرده و حقوق فطرى و طبيعى خود را مورد تجاوز قرار داده و به خود ستم روا داشته است .
در داستان آدم و حوّا آمده است كه وقتى آن دو از درختِ نهى شده تناول كردند و متوجّه شدند كه اين كارشان به زيانشان بوده است ، در مقام توبه و عذرخواهى از خداوند متعال ، گفتند :
« رَبَّنَا ظَـلَمْنَا أَنفُسَنَا .^۱پروردگارا! ما بر خويشتن ستم كرديم» .

3 . ظلم اجتماعى

ظلم اجتماعى، رعايت نكردن جايگاه واقعى حقوق مردم و تخلّف از قوانينى است كه تأمين كننده نيازهاى واقعى جامعه اند . كسى كه به حقّ ديگرى تجاوز مى كند ، جايگاه واقعى آن را رعايت نكرده و از قانون نظام جامعه تخلّف نموده است و بدين ترتيب ، مرتكب ظلم اجتماعى شده است .
« إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَ لَ الْيَتَـمَى ظُـلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًا .^۲در حقيقت ، كسانى كه اموال يتيمان را به ستم مى خورند ، جز اين نيست كه آتشى در شكم خود فرو مى برند و به زودى ، در آتشى فروزان در مى آيند» .