درآمد

واژه شناسى «تهليل»

واژه تهليل ، مصدر است از ريشه «هلل» و به معناى بلند كردن صداست ، سپس اين معنا توسّع يافته و بر هر لفظ مشتمل بر حروف «هاء» و «لام» كه با صداى بلد ادا گردد ، اطلاق شده است و در توسّعى ديگر ، بر كاربردى مشابه نيز «تهليل» اطلاق شده است ، آن جا كه حتّى بالا بردن صدا هم در كار نباشد ، و از اين باب است كه كلمه توحيد (يعنى «لا إله إلّا اللّه ) «تهليل» ناميده مى شود .
خليل بن احمد فراهيدى ، تهليل را اين گونه تفسير كرده است :
تهليل يعنى گفتن «لا اله إلّا اللّه » و «استهلال» به معناى صداست . هر «لا اله إلّا اللّه » گويى ، خواه با صداى بلند بگويد يا آهسته ، مُهِلّ يا مُستهِلّ است . ^۱
و ابن فارِس ، در ريشه يابى معناى «تهليل» آورده است :
مادّه «هلل» يك اصل معنايى صحيح دارد كه دلالت بر بلند كردن صدا مى كند . سپس دامنه آن توسعه داده شده و به چيزى كه از آن صدايى يا پاره اى حروف هاء و لام درآيد ، اطلاق گرديده است و آن گاه ، غير آن را به آن ، تشبيه مى كنند و