5 . مدارا نكردن با شوهر

گاهى اوقات، اخلاق و رفتار شوهر، مورد قبول همسر نيست و حتّى ممكن است از نظر عرفى و شرعى هم پذيرفته نباشد؛ امّا اصلاح آن ، تنها از طريق تحمّل و شكيبايى و سپس تذكّرات نَرم و پلّه اى، امكان پذير است . زن نمى تواند با چند ماه زندگى مشترك ، رفتار چندين ساله شوهر خود را تغيير دهد. از اين رو بايد بكوشد براى دوره گذار از وضعيت فعلى به وضعيت مطلوب ، سياست رفاقت و همراهى و همدلى را با شوهر ، در پيش گيرد و در همه موارد شرعى و عرفى ، پيرو شوهر باشد تا به تدريج بتواند شوهر را با خود ، همراه كند . زوج هاى جوانى كه از ابتدا و بدون هيچ مقدّمه اى ، خواستار تغيير همسر خود و به رنگ خود در آوردن او شده اند ، در همان ابتداى راه، به چاله بگو مگو و درگيرى در غلتيده اند و نه تنها سودى از تذكّرات و ناسازگارى هاى خود نديده اند كه كانون خانواده را به لبه پرتگاه آشفتگى و از هم پاشيدگى كشانده اند .
در حديثى از امام على عليه السلام آمده است:
شَرُّ الزَّوجاتِ مَن لا تُواتى .^۱
بدترين همسر ، زنى است كه سازگار نباشد .

6 . خودآرايى براى غير همسر

خودآرايىِ زن براى غير همسر ، يكى از خطرناك ترين آفت هايى است كه كانون خانواده را تهديد مى كند. در حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله آمده است :
لا يَحِلُّ لِامرَأةٍ أن تُظهِرَ مِعصَمَها وَ قَدَمَها لِرَجُلٍ غَيرِ بَعلِها ، وَ إذا فَعَلَت ذلِكَ لَم تَزَل