2. نذر كردن ليلا براى سلامت ماندن على اكبر عليه السلام

استاد مطهّرى ، در بيان اين داستان ساختگى آورده است :
نمونه ديگرى در همين مورد را ـ كه خيلى عجيب است ـ ، من در همين تهران ، در منزل يكى از علماى بزرگ اين شهر ، در چند سال پيش ، از يكى از اهل منبر كه روضه ليلا را مى خواند ، شنيدم، و من در آن جا چيزى شنيدم كه به عمرم نشنيده بودم . گفت : بعد از اين كه حضرت ليلا رفت در آن خيمه و موهايش را پريشان كرد ، نذر كرد كه اگر خدا، على اكبر عليه السلام را سالم به او برگردانَد و در كربلا كشته نشود ، از كربلا تا مدينه را ريحان بكارد ؛ يعنى نذر كرد كه سيصد فرسخ راه را ريحان بكارد!
[روضه خوان،] اين را گفت و يك مرتبه زد زير آواز :

نذرٌ عَلَىَّ لَئن عادوا و إن رَجَعوالَأزرعَنَّ طريقَ التّفتِ رَيحانا .
من نذر كردم كه اگر اينها برگردندراه تفت را ريحان بكارم .
اين شعر عربى ، بيشتر براى من اسباب شد كه [ببينم] اين شعر ، از كجا پيدا شده ؟ بعد به دنبال آن رفتم و گشتم . ديدم اين تفتى كه در اين شعر آمده ، كربلا نيست ؛ بلكه اين تفت ، سرزمينِ مربوط به داستان ليلى و مجنونِ معروف است كه ليلى ، در آن سرزمين، سكونت مى كرده و اين شعر ، مال مجنون عامرى است براى ليلى ، و اين آدم ، اين شعر را براى ليلا ، مادر على اكبر عليه السلام و كربلا مى خوانده ! تصوّر كنيد كه اگر يك مسيحى يا يك يهودى يا يك آدم لامذهب ، آن جا باشد و اين قضايا را بشنود ، آيا نخواهد گفت كه تاريخ اينها ، چه مزخرفاتى دارد ؟ آنها كه نمى فهمند كه اين داستان را اين شخص از خودش جعل كرده است ؛ بلكه مى گويند ـ العياذُ بِاللّه ـ : زن هاى اينها، چه قدر بى شعور بوده اند كه نذر مى كردند از كربلا تا مدينه را ريحان بكارند ! ^۱