هر دوره ، مى توان اشاره كرد .
شعر عاشورايى را در زبان فارسى ، به سه دوره مى توان تقسيم كرد:
1. از آغاز تا ظهور دولت صفويه (قرن چهارم تا قرن نهم هجرى)
2. دوره صفويه تا آغاز دوره مشروطه (قرن دهم تا اوايل قرن چهاردهم هجرى)
3. دوران معاصر (قرن چهاردهم و پانزدهم هجرى) .
اينك ويژگى هاى شعر عاشورايى در اين سه دوره را، به اجمال، گزارش مى كنيم:

1 . از آغاز تا ظهور دولت صفويه (قرن چهارم تا قرن نهم هجرى)

در اين دوره ، دست كم ، 32 شاعر فارسى زبان ، ^۱ در باره حادثه عاشورا و امام حسين عليه السلام ، شعر سروده اند كه بيشتر آنها ، شاعران و عالمانِ به نام و پُرآوازه زمان خود بوده اند و در ميان آنها ، شاعرانى چون : قوامى رازى، سنايى، عطّار، مولوى و جامى ديده مى شوند .
سروده هاى عاشورايى در اين شش قرن ، اندك اند و شاعرانى از اهل سنّت هم در باره حادثه عاشورا ، شعر سروده اند. اشعار اين دوره ، غالبا جنبه رثا و ذكر مصائب دارد.

2. دوره صفويه تا آغاز دوره مشروطه (قرن دهم تا اوايل قرن چهاردهم هجرى)

در اين دوره، بيش از چهل شاعر پارسى گو ، در باره قيام امام حسين عليه السلام شعر سروده اند كه از ميان آنها ، شاعرانى چون: شاپور تهرانى ، محتشم كاشانى ، صائب تبريزى، بيدل دهلوى، عُمّان سامانى و قاآنى را مى توان نام برد .