بر وجه لفظى و برخى ديگر بر وجه معنوى حمل كردهاند . همين طور است آيات 13 و 41 از سوره مائده.
قرآن ، در ادامه همان آيه مىفرمايد :
(وَيَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَاسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَرَ عِنَا لَيَّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِى الدِّينِ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَكِن لَّعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلاً .۱
مىگويند : شنيديم و نافرمانى كرديم . و بشنو كه [اى كاش] ناشنوا گردى . و [از سر استهزا مىگويند :] «راعنا» [كه در عربى يعنى : التفات به ما كن ؛ ولى در عبرى يعنى : خبيث ما] . به لغت خويش زبان مىچرخانند و به اسلام طعنه مىزنند . اگر آنها مىگفتند : شنيديم و اطاعت كرديم ، و بشنو و به ما توجه كن ، برايشان بهتر و درستتر بود ؛ ولى خداوند ، آنها را به خاطر كفرشان لعنت كرده ، و جز اندكى ايمان نمىآورند) .
در اين بخش از آيه ، سخن از تحريف لفظى تورات در قرائت است كه عبارت تورات را با تغيير در وجه تلفظ آن و با پيچاندن آن به صورتى كه لفظ و معناى ديگرى از آن به پندار مخاطب برسد ، مىخواندند .
تحريف در اصطلاح
از آنچه در معناى لغوى تحريف و موارد آيات ياد شده تبيين شد ، نمايان مىشود كه تحريف در اصطلاح علوم قرآنى و كاربرد آيات مربوط به آن، در همان معناى لغوى آن به كار رفته و آن ، عبارت است از : هر گونه تغيير دادن لفظ قرآن، به كاستن يا افزودن يا جا به جايى حروف، كلمات و جملات قرآنى، و يا تفسير نادرست كردن از آن، به گونهاى كه مفهوم مورد نظر متكلّم از بستر صحيح و مطلوب ، خارج شود و
