فصل چهارم : تأكيد بر بهره ورى از بركات ماه رمضان

۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدبخت ، كسى است كه در اين ماه بزرگ ، از آمرزش الهى محروم بماند .

۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدبخت واقعى ، كسى است كه اين ماه از او بگذرد؛ ولى گناهانش آمرزيده نشوند . پس آن گاه كه نيكوكاران به جوايز پروردگار كريمشان دست مى يابند ، او زيانكار (بازنده) مى گردد .

۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ماه رمضان ، شما را فرا رسيد ، ماهى مبارك ... . در آن ، شب قدر است كه بهتر از هزار ماه است . محروم ، كسى است كه از آن بى بهره بماند .

۳۰.امام صادق عليه السلام :هر كس در ماه رمضان آمرزيده نشود ، تا سال آينده آمرزيده نمى شود ، مگر آن كه روز عرفه را درك كند .

نكته

ظاهر احاديث اين فصل ، هشدار و بيم دادن است؛ امّا باطن آنها بشارت است ، بويژه احاديث پيامبر صلى الله عليه و آلهكه كسانى را كه در اين ماه ، مشمول آمرزش الهى نمى شوند ، نفرين مى كند و آنان را بدبخت مى شمارد . از اين رو ، عالم ربّانى مرحوم آية اللّه ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى (م 1343 ق) مى گويد :
از رساترين نكاتى كه در بشارت به ماه رمضان روايت شده ، نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله بر كسانى است كه در اين ماه آمرزيده نمى شوند ، آن جا كه فرموده است : «آمرزيده مباد كسى كه ماه رمضان از او بگذرد و آمرزيده نشود!» .
از آن جا كه پيامبر صلى الله عليه و آله رحمتى براى جهانيانْ برانگيخته شده است ، اين نفرين ، بشارت بزرگى به رحمت گسترده و فراگيرىِ آمرزشِ الهى در اين ماه است ، وگرنه ايشان با آن كه رحمتى براى جهانيان است ، هرگز مسلمانى را نفرين نمى كند ، هر چند فردى گنهكار باشد .