2 / 4

شب بيست و سوم

۶۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:شب قدر ، شب بيست و سوم است.

۶۷۱.المصنَّف ـ به نقل از عبد اللّه بن اُ نَيس ـ :پيامبر صلى الله عليه و آله به من دستور داد كه شب بيست و سوم ماه رمضان ، به مدينه وارد شوم.

۶۷۲.المصنَّف ـ به نقل از ابو نضر ـ :عبد اللّه بن اُ نَيس جُهَنى گفت: اى پيامبر خدا! من مردى هستم كه خانه ام دور است. يك شب را دستور بده كه بيايم و در مدينه بمانم.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «شب بيست و سوم بيا».

۶۷۳.السنن الكبرى ـ به نقل از عبد اللّه بن اُ نَيس ـ :در صحرا بوديم. گفتيم اگر با خانواده خود [ به مدينه براى احيا] بياييم ، بر ما سخت خواهد بود و اگر آنان را وا نهيم و خود بياييم ، بر آنان تنگنا خواهد شد. مرا كه كوچك ترينِ آنان بودم ، نزد پيامبر خدا فرستادند . سخن آنان را به ايشان باز گفتم. ما را دستور داد كه شب بيست و سوم بياييم.

۶۷۴.المصنَّف ـ به نقل از ابن جُرَيج ـ :خبر يافتم كه عبد اللّه بن اُنَيس جُهَنى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمده و گفته است: اى پيامبر خدا! من امانتدار كالاها و بارهاى مردمم (وى خودش كشاورزى داشت). دستور بده يك يا دو شب را [ براى شب قدر] بيايم. سپس گفت: بلكه يك شب را. پس ، پيامبر صلى الله عليه و آله او را فرا خواند و دو يا سه بار با او سرّى سخن گفت و به او دستور داد كه شب بيست و سوم بيايد.
از اين رو ، او آن شب را در مسجد مى مانْد و تا صبح ، بيرون نمى رفت و پيش از آن و پس از آن ، در ماه رمضان ، و نه در روز عيد فطر ، به مسجد نمى آمد.