۵۰۰۴.امام على عليه السلامـ به هنگام ديدن هلال ماه ـ: اى آفريده مطيع ، [ اى] رونده سريع ، [ اى ]در رفت و آمد در فلكِ تدبير ، [ اى] دگرگون شونده در برج هاى تقدير!
به آن كه به وسيله تو تاريكى ها را نورانى كرده و ناپيداها را روشن ساخته و تو را نشانى از نشانه هاى چيرگى خود قرار داده ، و با زيادى و كمى و طلوع و غروب و نور افشانى و گرفتگى ، تو را به كار گرفته است ، ايمان آوردم . در همه اينها ، گوش به فرمان اويى و به سوى خواسته اش شتابان .
منزّه است او! چه نيكو تدبير كرده است! و چيزهايى را كه در ملكش ساخته است ، چه استوار ساخته است! و تو را هلال ماهى جديد ، براى كارى نو ، قرار داده است . خداوند ، تو را هلال امنيّت و ايمان و سلامت و اسلام ، قرار دهد ؛ هلال ايمنى از بيمارى ها و سلامت از بدى ها !
خداوندا! ما را هدايت يافته ترين كسانى قرار ده كه [ هلال] بر وى مى تابد ، و پاك ترين كسانى كه به آن مى نگرند ، و بر محمّدِ پيامبر و خاندان او درود فرست . خداوندا! در حقّ من [ چنين و چنان كن ]اى مهربان ترينِ مهربانان!

2 / 2 ـ 2

پيدايش آفرينش

۵۰۰۵.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را ... كه با ايجاد آفريدگانش ، بر قديم بودنش ، و با پيدايش آفريدگانش بر وجودش راهنماست ... . با حدوث چيزها ، بر اَزليّت خود ، و به ناتوانى اى كه در آنها نهاده ، بر توانمندى خود و با ضرورت فناى آنها بر دوامش گواه گيرنده است .

۵۰۰۶.امام على عليه السلام :سپاسْ خدايى را كه حمد و سپاسش را به بندگانش الهام كرده، و آنان را با معرفت پروردگارى اش سرشته است ؛ آن كه با [ وجود ]آفريدگانش ، بر وجود خود و با پديده بودنِ آنها بر هميشه بودن خويش راهنما گشته است .