مى پرسد ، امام عليه السلام انگشتانش را به هم قلّاب مى كند و مى فرمايد :
هِىَ مَحبوكَةٌ إلَى الأَرضِ .آسمان [ بدين گونه ] به زمين ، تنيده شده است .
حسين بن خالد مجدّدا سؤال مى كند كه : چگونه به زمين تنيده شده است ، در صورتى كه خداوند مى فرمايد : «رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ؛ آسمان ها را بدون ستون هايى كه آنها را ببينيد ، بر افراشت» ؟
امام عليه السلام در پاسخ مى فرمايد :
سُبحانَ اللّهِ ! ألَيسَ اللّهُ يَقولُ :«بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا».
سبحان اللّه ! مگر خدا نمى فرمايد :«بدون ستون هايى كه آنها را ببينيد»؟!
حسين پاسخ مى دهد : آرى .
امام عليه السلام مى فرمايد :
ثَمَّ عَمَدٌ وَ لكِن لا تَرَونَها .^۱
آن جا ستون هايى وجود دارد ؛ امّا شما آنها را نمى بينيد .

ارزيابى رواياتى كه تكيه گاه زمين را شاخ گاو يا شانه ماهى مى دانند

بر خلاف متونى كه بدانها اشارت رفت ، در مصادر حديثىِ شيعه ^۲ و اهل سنّت ^۳ رواياتى ديده مى شوند كه تكيه گاه زمين را شاخ گاو يا شانه ماهى مى دانند . در ارزيابى اجمالى اين روايات ، چند نكته قابل توجّه است :
يك . سند اين روايات ، به استثناى دو روايت، ^۴ معتبر نيست ؛ بلكه شمارى از آنها