امام على عليه السلام ، حاكم بصره بود و با امام حسن مجتبى عليه السلام بيعت كرد و [مجدّدا] از جانب ايشان به بصره رفت . او با امام حسين عليه السلام در كربلا شركت نكرد . علّت آن را بعضى ، نابينا بودن وى دانسته اند .
عبد اللّه بن عبّاس ، در تفسير و حديث و فقه ، عالمى بلندپايه بود و در علم ، شاگرد امام على عليه السلام بود . او به سال 68 ق ، در حالى كه 71 سال داشت ، در تبعيدگاهش طائف ، از دنيا رفت . ابن عبّاس ، اين جمله را بسيار مى گفت : «بار خدايا ! به واسطه محمّد و خاندان او به تو تقرّب مى جويم . بار خدايا! به واسطه ولايت شيخ على بن ابى طالب عليه السلام به تو تقرّب مى جويم» .

ر . ك : رجال البرقى : ص 2 ، رجال الطوسى : ص 42 ش 284 و ص 70 ش 641 و ص 102 ش 1011.

عبد اللّه بن مسعود

او از ياران پيامبر خدا بود كه در همان اوايل اسلام ، مسلمان شد . وى ، دو بار هجرت كرد و در جنگ بدر و جنگ هاى پس از آن ، شركت داشت . ابن مسعود ، كفشدار پيامبر صلى الله عليه و آله بود و از ايشان ، بسيار روايت كرده است .

ر . ك : الاصابه : ج 4 ص 199 ش 4970 ، رجال الطوسى : ص 42 ش 286.

او در كار خويش ، مستقل بود و از امير مؤمنان ، پيروى و دنباله روى نكرد .

ر . ك : معجم رجال الحديث : ج 11 ص 346.

عمر ، او را براى تعليم مسائل دينى به كوفه فرستاد و عمّار را به حكومت آن جا گماشت و گفت : اين دو نفر ، از ياران بزرگ محمّدند . پس از آنها پيروى كنيد . او در روزگار عثمان ، به حكومت كوفه گماشته شد ؛ امّا [بعد از اندكى] او را بركنار كرد و دستور داد به مدينه بازگردد . عبد اللّه ، در سال 32 ق ، در مدينه درگذشت .

ر . ك : الاستيعاب : ج 3 ص 987 ، اُسد الغابة : ج 3 ص 384.