عبد اللّه ذو البِجادين

او هنگامى كه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد ، نامش عبد العزّا بود . پيامبر خدا ، نام عبد اللّه و لقب ذو البِجادين را بر او نهاد ؛ زيرا هنگامى كه اسلام آورد ، قومش او را برهنه ساختند و يك بِجاد (گليم) بر او پوشاندند . عبد اللّه ، از ميان آنان به سوى پيامبر خدا گريخت و وقتى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد ، گليمش را دو پاره كرد و يك پاره را اِزار (شلوار) خود كرد و ديگرى را رَدا (پيراهن) . از اين رو ، به او ذو البِجادين گفتند . وجوه ديگرى هم در اين باره گفته شده است .
عبد اللّه ، از ياران پيامبر خدا بود و با ايشان ، اقامت داشت . او بسيار اهل ذكر و دعا و تلاوت قرآنِ عزيز بود و با صداى بلند ، قرآن مى خواند و تسبيح و تكبير مى گفت ، [تا جايى كه] عمر گفت : اى پيامبر خدا! آيا او رياكار است ؟ ايشان فرمود : «بس كن ! او يكى از ناله كنان [به درگاه خدا] است» . عبداللّه ، در زمان حيات پيامبر خدا ، درگذشت .

ر . ك : اسد الغابة : ج 3 ص 228 ، ش 2930 ، الإصابة : ج 4 ص 4822.

عبد الملك بن اَعيَن

ابو ضريس عبد الملك بن اَعيَن ، از ياران امام باقر و امام صادق عليهماالسلام است . او در مسير درست بود و نسبت به ائمه عليهم السلام معرفت داشت . در ستايش و خوبى او ، اخبارِ فراوانى رسيده است . امام صادق عليه السلام برايش دعا كرد و بر او رحمت فرستاد .

ر . ك : رجال البرقى : ص 10 ، رجال الطوسى : ص 139 ش 1466 و 1480 و ص 338 ش 3253.

عبيد ابو عامر

ابو عامر اشعرى ، عموى ابو موسى اشعرى است . نام او عبيد بن سُلَيم بن حَضّار است . وى از صحابيان بزرگ پيامبر صلى الله عليه و آله بود و در جنگ حُنَين ، كشته شد .