5 / 10

توصيف مهدى

۲۱۶.الغيبة ، نعمانىـ به نقل از سليمان بن بلال ، از امام صادق ، از امام زين العابدين ، از امام باقر، از امام حسين عليهم السلام ـ: مردى نزد اميرمؤمنان آمد و گفت : اى اميرمؤمنان! از [ظهور ]مهدى تان به ما خبر ده .
فرمود : «چون روندگان [از دنيا] بروند و مؤمنان ، اندك شوند و آشوبگران ، نابود شوند ، همان وقت است ، همان وقت» .
گفت : اى امير مؤمنان ! اين مرد از كدام قوم است ؟
فرمود : «از بنى هاشم ، از والاترين طايفه عرب و از دريايى كه آب هاى خروشان، از همه سو به آن مى ريزد و پناهگاهى كه پناهجويان ، به آن پناه مى برند و معدن زلال ميان ناصافى ها . به گاهِ شبيخون مرگ ، نمى هراسد و به گاه نزديك شدن آن ، سست نمى شود و از دست و پنجه نرم كردن با هماوردانِ شجاع ، سرْ باز نمى زند .
دامن همّت به كمر زده و پُرتوان و پيروز و به سان شير نر ، درو كننده و زخم زننده است . شمشيرى از شمشيرهاى خدا ، سالار ، كامل و پرورده جلال و مجد است و ريشه سِتَبرش در خاندان كَرَم . پس تو را از بيعتش منصرف نكند كسى كه هرگاه فرصت يابد ، به سوى فتنه مى شتابد و اگر سخن گويد ، بدترين سخنران است و اگر خاموش بنشيند ، فسادها و شرارت ها [در نهان] دارد» .
سپس به توصيف امام مهدى عليه السلام بازگشت و فرمود : «درگاه پناه او ، از همه شما گشاده تر ، علمش از همه شما افزون تر و از همه شما به خويشان ، پيوسته تر است . خدايا ! برانگيخته شدن او را مايه به در آمدن از اندوه و گِرد آمدن اين امّتِ متفرّق ، قرار ده .
پس اگر خدا برايت [درك حضور را] برگزيد و توفيق خدمتش را يافتى ، مصمّم بمان و از او روى مگردان و هرگاه به او رهنمون شدى ، از او در مگذر . آه كه اين دل (و با دست به سينه اش اشاره كرد) ، چه مشتاق اوست!» .