سوم قابليت معارضه با گروه اوّل را ندارند و ساقط مىشوند و گروه اوّل يعنى احاديث نهى از تسميه به صورت مطلق و يا مقيّد به قبل از زمان ظهور، حجّت خواهند بود .
4. اقوال موجود در موضوع تسميه
دو نظريّه مشهور در تحريم و عدم تحريم ذكر نام خاصّ امام مهدى عليه السلام وجود دارد :
يك. حرمت تسميه در حالت خوف و تقيّه: برخى از عالمان بزرگ شيعه همانند سيّد مرتضى، فاضل مقداد، محقّق حلّى، علّامه حلّى، سيّد ابن طاووس، محقّق اربلى، فيض كاشانى، شيخ حرّ عاملى و خواجه نصير الدين طوسى قائل به اين نظريّهاند.۱ صاحب وسائل الشيعة در كتابى با نام كشف التعمية فى حكم التسمية، احاديث مربوط به اين عنوان را جمعآورى كرده و حرمت تسميه را مخصوص به حالت تقيّه دانسته است . همو در كتاب وسائل الشيعة نيز بابى را با عنوان «باب تحريم تسمية المهدى عليه السلام وسائر الأئمّة عليهم السلام و ذكرهم وقت التقيّة وجواز ذلك مع عدم الخوف» آورده است. ۲
دو. حرمت تسميه قبل از ظهور : بسيارى از عالمان شيعه، اين نظريّه را انتخاب نمودهاند . محقّق داماد در كتاب شرعة التسمية فى النهى عن تسمية صاحب الزمان عليه السلام گفته است كه تمامى عالمان شيعه، اين نظر را دارند.۳ محدّث جزائرى نيز در كتاب
1.ر.ك: در پانوشت : وسائل الشيعة ، (ج ۱۱ ص ۴۹۳) حرّ عاملى رحمه اللّه نام علمايى را آورده كه به اسم امام مهدى عليه السلام تصريح نمودهاند كه شايد به جهت نقل احاديثى است كه به اسم امام تصريح شده است.
2.ر.ك: وسائل الشيعة: ج ۱۱ ص ۴۸۵ .
3.مستدرك الوسائل: ج ۱۲ ص ۲۸۸. اين ادّعا مطابق واقع نيست؛ چون در سطور پيشين به مخالفت سيّد مرتضى، فاضل مقداد، محقّق حلّى، علّامه حلّى و... اشاره كرديم.
