ج ـ سلطه جاهلان ناسك
از ديدگاه امام على عليه السلام خطر سلطه جاهلان ناسك (عمل كننده به احكام شرع) كم تر از خطر عالمان فاسق نيست . اعتراف به خطا و نقض عهد در جريان حكميّت بدين معناست كه على عليه السلام سلطه جاهلان ناسكِ مبتلا به بيمارى عُجب و دنياطلبى و تعمّق (تندروى دينى) را كه به عنوان «قارى» شهرت پيدا كرده بودند ، بر خود و امّت اسلامى پذيرفته و تصميم گيرى هاى اساسى در جنگ و صلح و پس از آن در همه امور كليدى را به آنان سپرده است ، و اين چيزى نيست كه رهبر جامعه اسلامى بتواند آن را بپذيرد و لذا امام عليه السلام با همه توان در برابر خواسته هاى آنان مقاومت كرد ، و به فرموده او : چشم فتنه «سلطه جاهلان ناسك» را در امّت اسلامى از حدقه بيرون آورد . ۱
1.«من چشم فتنه را درآوردم» (ر . ك : مصنف ، ابن ابى شيبه : ج ۸ ص ۶۹۸ ح ۸۱) .
