1. آشنايى با بهبهان
بهبهان شهرى كهن و باستانى در جنوب ايران است كه در زمان باستان، بيشتر به عنوان روستايى در مجاورت شهر «ارجان» شناخته مىشد. گر چه به مرور زمان، در حوادث روزگار، «ارجان» از ميان رفت، ولى بهبهان باقى ماند و به عنوان شهرى مهم شناخته شد. از قرن سوم و چهارم هجرى تا كنون، دانشمندانى از آن برخاستهاند. ناصرخسرو، دانشمند ايرانى قرن پنجم، در ضمن سفرنامه خود، به ديدار خود از بهبهان در سال 444 هجرى اشاره مىكند.
2. آشنايى با آيتاللّه سيد على بهبهانى
شهر بهبهان در قرن سيزدهم هجرى قمرى، شاهد عالمان بزرگى با زهد و تقوا همچون ميرمحمّد صالح بهبهانى، سيدمحمّد ناظم الشريعه، شيخ عبدالرسول بهبهانى و سيد احمد بهبهانى بود كه جمعى از اينان، شاگرد آيتاللّه شيخ هادى تهرانى بودند. سيدعلى بهبهانى، در حدود سال 1303 هجرى قمرى، در خانواده قدس و تقوى متولّد شد. پدر ايشان مرحوم سيد محمّد، به شغل كشاورزى اشتغال داشت و سيد على در اوايل عمر به حدّ وسع و مقتضاى سن، پدر خويش را يارى مىداد. جدّ ايشان سيد على داراى چنان زهد و تقوايى بود كه به «سيدعلى مقدّس» معروف بود و آيتاللّه نيز از همان دوران كودكى و نوجوانى به سبب ورع، به همان شهرت جدّش «سيدعلى مقدّس» خوانده مىشد.
ايشان از همان زمان، شور و شوق تحصيل علم و نيل به كمال داشت و از استعداد فراوان بهرهمند بود؛ به طورى كه حدّت ذهن و اشتياق به فضل و دانش او را آرام نمىگذاشت. با اين انگيزه قوى و بلند نظرى، كتابهاى درسى حوزه علميّه را به دست آورد و به مطالعه پرداخت و نزد اساتيد و علما به تحصيل علم مشغول گرديد. از اين اساتيد، مىتوان از علماى برجسته امثال آيتاللّه آقا ميرزا محمّد حسن بهبهانى، آيتاللّه شيخ عبدالرسول بهبهانى و آيتاللّه سيدمحمّد ناظم الشريعه بهبهانى نام برد. با توجّه به نبوغى كه تا سنّ 18 سالگى از خود بروز داد،
