را «مصباح الهداية» ناميد. وى اين كتاب را به شيوه عالمان اسلامى، در چهل باب نوشت. در هر باب، يكى از آيات قرآن را كه به امامت ارتباط دارد، محور بحث خود قرار داد و ذيل آن، رواياتى از محدّثان شيعى و سنّى، و نيز بحثهايى از مفسّران را با نقد و بررسى آنها مطرح كرد. اين كتاب ويژگيهايى دارد؛ از جمله:
1) نوعى تفسير موضوعى به شمار مى‏آيد؛ از آن رو كه محور بحث در آن، چهل آيه است كه با امامت ارتباط دارد.
2) نوعى كتاب «چهل حديث» است كه عالمان اسلامى به اين شيوه، كتابهايى نگاشته‏اند. در ميان اين همه كتاب چهل حديث، كتابهاى «اربعين» كه به موضوعى مخصوص ارتباط دارد، اختصاص مى‏يابد. مصباح الهدايه، كتابى است به شيوه اربعين حديث، در موضوع امامت.
3) شرح و توضيح حديث اصلى هر فصل، به كمك احاديث ديگر.
4) استفاده از منابع شيعى و سنّى در نقل احاديث.
5) توضيحات مفصّل پيرامون هر حديث كه نكات علمى آن را با استفاده از علوم اسلامى و با استدلال و شرح كافى باز مى‏گويد.
6) مطالعه تطبيقى پيرامون ديدگاههاى دانشمندان مختلف از فرقه‏هاى مختلف مسلمانان، با رعايت كمال امانت در نقل قولها، كمال ادب و قوّت استدلال در نقد و بررسيها.
7) استفاده از مضامين آيات ديگر قرآن در توضيح آيه اصلى هر فصل و در جهت نقد و بررسى اقوال مفسّران.
8) تقسيم موضوعى مباحث به شيوه‏اى علمى و صحيح كه تسلّط نويسنده بر علوم مختلف را نشان مى‏دهد.
9) نماياندن پيوند محكم ميان چهل آيه محور بحث، به گونه‏اى كه خواننده دقيق، پس از ژرف‏نگرى در كتاب، به روشنى مى‏بيند كه هر يك از اين آيات، چند وجه از منشور روشن امامت را نشان مى‏دهد.
10) استفاده فراوان از كتاب «غاية المرام» اثر محدّث بزرگ قرن يازدهم،