سخن مدير مسئول
تقديم به روح بلند استاد فقيد علىاكبر غفّارى
بسم اللَّه الرحمن الرحيم
1. براى يك جامعه، بهترين عامل پيشرفت و تكامل معنوى «دين» است؛ اگر صحيح آنگونه كه خداوند حكيم مىخواهد، عرضه شود. و هم بدترين عاملِ سقوط و نابودى «دين» است؛ اگر سليقههاى بشرى در آن دخالت كند و هر كسى با توجيه خود، كلامى به ميل خود بدان نسبت دهد.
اميرالمؤمنين عليه السلام از اين پديده، بدين عنوان تعبير مىكند كه اسلام را همچون «پوستين وارونه» بر تن كردهاند ۱ بدين معنا كه احكام و تعاليم اسلام را تحريف كنند تا جايى كه تنها اسمى و ظاهرى و شعائرى از آن، برجاى ماند. ۲
2. مداخله سليقهها و هوسهاى بشرى در حريم دينِ الاهى، پيشينهاى ديرينه دارد. اين كار، از روزگاران كهن تا كنون، «بدعت در دين» را پديد مىآورده كه پيشوايانِ معصوم عليهم السلام همواره با شديدترين هشدارها، مردم را و جوامع را از آن بر حذر مىداشتهاند و به آنان تذكّر مىدادهاند كه به محض ديدن نخستين نشانههاى آن، به هوش باشند.
ائمّه عليه السلام گاه در كلام خود گفتهاند: «هيچ عاملى مانند بدعت، دين را به فساد نمىكشاند.» گاهى «رأى شخصى و هواى نفسانى و قياس بشرى» را «عامل نابودىِ دين» شناساندهاند. گاه به مردم تذكّر دادهاند كه از «آغاز روىدادنِ فتنهها» بر حذر
