پول - كاهش دهيم.
محدوديت‏هاى علم آنان موضوع غالب در اين فصول است.
ب) پيامبران و امامان، با ساير انسانها در ابزار كسب علمى كه خداوند بذل مى‏كند، سهيم‏اند. يعنى در حواس، قدرت هوش و... همچنين آنها صاحب يك قدرت خاصّ و يا ابزار خاصّى‏اند كه ساير مردم فاقد آنند. در اجراى دستورات شريعت خداوند كه در آن همه مردم مسئوليتى دارند و همين‏طور در رفتار معمولى، كه پيامبران و امامان تنها از راه اول دانستن (ابزار معمول در دسترس) بهره مى‏برند. ابزار دوم تنها زمانى بكار مى‏آيد كه با وظايف و كارهايى كه با جايگاه پيامبرى و امامتشان مرتبط باشد، سر و كار داشته باشند. بنابراين، در مسائلى مانند دانستن علم آغاز ماه، قضاوت، فهم اينكه آيا چيزى پاك است يا خير، آنها از اين ابزار استفاده مى‏كنند، مانند صورت ماه و غيره كه هركس قادر به استفاده از آن است. همچنين علم پيامبران و امامان نسبت به مثلاً زمان فوت‏شان، نمى‏تواند مبناى عملشان براى آنها باشد.
آنچه كه آنها بطور ارادى و دلخواه انجام مى‏دهند، بايد بوسيله ابزار در دسترس همه تعيين شود. چنين دانشى بنابراين داراى يك وجهه روحانى است كه به مواجهه با خدا مرتبط مى‏باشد، و دليل آن را بايد در اين سطح جستجو كرد. امّا دليل آن تناوب و كنترل حوادث در سطح درك معمولنيست. اين موضوع از اهميت بالايى (ريشه‏اى) برخوردار است و بايد اين موضوع را در خواندن اين احاديث به خاطر داشت تا بدفهمى ايجاد نشود.
* ص 264 - كتاب الحجة، باب ان الائمه عليهم السلام يعلمون متى يموتون، ح 3:
در مرآت العقول (جلد 3، ص 122-121)، علامه مجلسى مى‏گويد كه اين حديث غيرقابل اعتناست و تاريخى كه در آن ارائه شده مطابق با آنچه كه در مورد تواريخ شهادت على‏بن حسين عليه السلام و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آمده، قابل قبول نيست. زيرا اولى در