يك تفسير اكتفا نكردند و بيش از آن نگاشتند.
اينك جاى آن دارد كه نام برخى از آنان را به اجمال، ياد كنيم و تفصيل در مورد آثارشان را به محلّ خود واگذاريم: ابانبن تغلببن رباح، ابوزيد احمدبن سهل (سجستانى الاصل، بلخى المولد)، شيخ فخرالدين احمدبن عبداللَّهبن سعيدبن متوّج، شيخ جمالالدين احمدبن عبداللَّهبن محمّدبن متوّج، مولى محمّدتقى هروى حائرى، حسنبن علىبن فضّال، علّامه جمالالدين حسنبن يوسف حلّى، سيّد حيدر آملى (صاحب «المحيط الاعظم»)، قطبالدين سعيدبن هبة اللَّه راوندى، مولى صالح برغانى، شيخ كمالالدين عبدالرحمنبن عتايقى، عبدالعزيزبن يحيى جلودى، سيّد عبداللَّه شبر، شريف مرتضى (علىبن الحسين)، علىبن ابىالقاسم زيد بيهقى، سيدعلى محمّد نقوى، شيخ فخرالدين طريحى، شيخ فضلاللَّهبن حسن طبرسى، مولى محسن فيض كاشانى، شيخ محمّدبن حسن طوسى، ابوالنضر محمّدبن سائب كلبى، شيخ محمّدبن علىبن بابويه صدوق، شيخ رشيدالدين محمّدبن علىبن شهرآشوب، شيخ بهائى محمّدبن حسين عاملى، ابنالجحام محمّدبن عبّاس، شيخ مفيد محمّدبن محمّدبن نعمان، شيخ ابوعبداللَّه محمّدبن محمّدبن هارون بغدادى حلّى معروف به «ابن كيّال» (م 597)، محمّد هارون زنگىپورى، ابوالحسن مقاتلبن سليمان بلخى و گروه فراوان ديگر.
14. اينان در گذشتههاى دور و نزديك، به وظيفه تأليف در باب تفسير تمام يا بخشى از قرآن شريف (يك يا چند سوره، يك يا چند آيه؛ نيز موضوع خاصّى مانند آيات الاحكام، امثال، قصص، تفسير برخى از كلمات غريب يا مشكل) اقدام كردند. تفصيل در اين موارد، در جاى خود بيان مىشود.
15. اينك وظيفه مراكز آموزشى و پژوهشى (حوزوى و دانشگاهى) ما آن است كه به احياى اين آثار گرانقدر، اهتمام ورزيم. اين هدف به چند طريق تحقّق مىيابد:
- پژوهشهاى كتابشناسى و نسخهشناسى در باب تفاسير.