نكته مهمّ
نكته بسيار مهمّى كه توجّه خوانندگان را به آن جلب مىنماييم، اين است كه اين نظر كه در مسائل مختلف، همه عقايد شيعه يا بيشتر و يا حتّى بعض آن، همگام با جريان حوادث به وجود آمده و يا ماهيّتاً به تدريج و تحت تأثير اوضاع و احوال متكامل گرديده، صحيح نيست؛ چون اين عقايد در اساس دعوت اسلام ريشه دارد و مستند به كتاب و سنّت است و از اوّل، شيعه به آن معتقد بوده است؛ كه برحسب مآخذ معتبر، از مثل ابانبن تغلب - كه از علماى بزرگ مقبول سنّى و شيعه و از اصحاب برجسته مىباشد - از حقيقت و معنى تشيّع و شيعه سئوال شد. جواب داد:
«شيعه كسى است كه اگر تمام صحابه در مسئلهاى به يك قول متّفق باشند و على عليه السلام مخالف قول آنها باشد، به قول على عليه السلام عمل كرده آن را صحيح و معتبر مىشناسد. و همچنين اگر همه امّت به قولى اتّفاق نمايند و امام جعفر عليه السلام قولش مخالف آنها باشد، اخذ به قول امام صادق مىنمايند.»
اين بيان كه حجّت فقط قول معصوم است و ملاك حجّيّت اجماع هم - اگر محقّق باشد - قول امام است و بس، مفهوم تشيّع است. و اين اساس مذهب شيعه و مبناى قول شيعه به چگونگى حجّيّت اجماع است. كسى چيزى بر آن نيفزوده است و مستند آن هم، اخبار متواترهاى است كه در قديمىترين جوامع حديث اهل سنّت، روايت شده و ثابت است.
13. فصلنامه سفينه، در راستاى پژوهشهاى منصفانه و بيطرفانه در باب شئون مختلف مطالعات قرآن و حديث، در اين شماره به «نصوص امامت» مىپردازد. ناگفته پيداست كه در حجم محدود يك شماره، به تمام ابعاد گسترده اين موضوع نمىتوان پرداخت؛ ولى اميدواريم كه پرداختن به چند عنوان فرعى از آن، فتح بابى براى مطالعات بيشتر باشد. در اين مسير، به دعاى خير حضرت بقية اللَّه - أرواحنا فداه - چشم داريم كه در فراز و نشيبهاى پيشرو، دستمان را بگيرد و در هجوم انديشههاى مختلف، پناهگاه و ياورمان باشد.
