گردد، كه به دليل جنبه زيرساختى، حتّى خواندن آن به حوصله كافى نياز دارد، چه رسد به كاربستِ آن در برنامههاى مختلف.
13. به نظر مىرسد كه جاى چنين پژوهشى در مورد همايشها، كنگرهها، سمينارها، همانديشىها، و ديگر مجامع علمى كه اين روزها در حدّى گسترده و با صرف بودجههاى كلان جريان دارد، خالى است. اميد است سازمانها و مراكز مربوطه، به اين نياز مهم پژوهشى و ساماندهىِ آن نيز بينديشند.
14. سخن آخر در اين گفتار، عرض سپاس و تشكّر از دستاندركارانِ توليد اين گزارشهاست. اميد كه همگان بتوانيم به اين آموزه قرآن، جامه عمل بپوشانيم كه از ما، «احسن عملاً» خواسته است (سوره ملك، آيه 2)، با اين تأكيد كه امام معصوم عليه السلام مىفرمايد: «احسن عملاً، لا اكثر عملاً».
در اين مسير دشوار، عنايت حضرت بقية اللَّه ارواحنا فداه بهترين پشتيبان و پشتوانه مجاهدان مخلص تواند بود.