۲۱۸.المصباح كفعمى :دعاى جوشن كبير ، از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت شده است و صد بخش است و هر بخشى ده نام است و در آخر هر بخش آن ، مى گويى: «سبحانك يا لا إله إلاّ أنت! الغَوث ، الغَوث ، الغَوث ، خَلِّصنا مِنَ النّار يا ربّ؛ منزّهى تو ، اى آن كه معبودى جز تو نيست! به فرياد رس ، به فرياد رس ، به فرياد رس . پروردگارا! ما را از آتش ، نجات بده».
يكم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى خداوند ، اى بخشايشگر ، اى مهربان ، اى بزرگوار ، اى برپادارنده ، اى بزرگ ، اى ديرين ، اى دانا ، اى بردبار ، اى حكيم!».
دوم . «اى سَرور سَروران ، اى اجابت كننده دعاها ، اى بالابرنده رتبه ها، اى سرپرست نيكى ها، اى آمرزنده خطاها ، اى برآورنده خواسته ها، اى پذيرنده توبه ها، اى شنواى صداها ، اى داناى نهان ها، اى زداينده بلاها!».
سوم . «اى بهترينِ آمرزندگان ، اى بهترينِ گشايندگان ، اى بهترينِ ياوران ، اى بهترينِ داوران ، اى بهترينِ روزى دهندگان ، اى بهترينِ ميراث بران ، اى بهترينِ ستايشگران ، اى بهترينِ يادآوران ، اى بهترينِ نازل كنندگان ، اى بهترينِ نيكوكاران!».
چهارم . «اى كه عزّت و زيبايى ، از آنِ اوست؛ اى كه قدرت و كمال ، از آنِ اوست؛ اى كه فرمان روايى و جلال ، از آنِ اوست؛ اى آن كه بزرگ و والاست؛ اى پديدآورنده ابرهاى سنگين و پربار؛ اى آن كه سخت كيفر است؛ اى آن كه زودحسابگر است؛ اى آن كه عقوبتش دشوار است؛ اى آن كه پاداش نيكو ، نزد اوست؛ اى آن كه اصل علوم و حقايق ، پيش اوست!».
پنجم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى مهرورز ، اى نعمت بخش ، اى پاداش دهنده ، اى برهان ، اى حاكم ، اى مايه خرسندى ، اى آمرزنده ، اى وارسته ، اى يارى خواسته شده ، اى صاحب نعمت و بخشنده نعمت بيان!».
ششم . «اى آن كه هر چيزى در برابر عظمتش فروتن است ، اى آن كه هر
چيزى تسليم قدرت اوست ، اى آن كه هر چيزى در برابر قدرتش ذليل است ، اى آن كه هر چيزى در برابر هيبتش خاضع است ، اى آن كه هر چيزى رامِ خشيت اوست ، اى آن كه كوه ها از بيم او از هم مى شكافند ، اى آن كه آسمان ها به فرمان او برپايند ، اى آن كه زمين ها به اذن او پابرجايند ، اى آن كه رعدْ تسبيحگوى حمد اوست ، اى آن كه بر اهل مملكت خويش ستم نمى كند!».
هفتم . «اى بخشاينده خطاها ، اى زداينده بلاها ، اى نهايت آرزوها ، اى افزون كننده عطاها ، اى بخشنده هدايا ، اى روزى بخش بندگان ، اى برآورنده آرزوها ، اى شنواى شِكوه ها ، اى برانگيزنده آفريده ها ، اى آزادكننده اسيران!».
هشتم . «اى صاحب ستايش و ثنا ، اى صاحب فخر و شُكوه ، اى صاحب والايى و بزرگى ، اى صاحب عهد و وفا ، اى صاحب بخشايش و رضا ، اى صاحب نعمت و عطا ، اى صاحب تفكيك و تقدير ، اى صاحب عزّت و جاودانگى ، اى صاحب سخاوت و بخشندگى ، اى صاحب موهبت ها و نعمت ها!».
نهم . «خداوندا! تو را مى خوانم ، اى بازدارنده ، اى زداينده ، اى بالابرنده ، اى آفريننده، اى سودرساننده، اى شنونده،اى گردآورنده، اى شفاعت پذيرنده، اى گسترده رحمت ، اى گسترنده!».
دهم . «اى پديدآرنده هر پديده ، اى آفريننده هر آفريده ، اى روزى رسان هر روزى خورنده ، اى صاحب هر بنده ، اى زداينده هر غصّه ، اى گشاينده هر غم زده ، اى رحم كننده هر رحمت شده ، اى ياور هر بى كس ، اى پوشاننده هر عيبناك ، اى پناهگاه هر رانده شده!».
يازدهم . «اى پشتوانه من در هنگام سختى ام ، اى اميد من در هنگام مصيبتم ، اى همدم من در هنگام وحشتم ، اى همنشين من در هنگام غربتم ، اى سرپرست من در هنگام نعمت دارى ام ، اى پناه من در هنگام گرفتارى ام ، اى راهنماى من در هنگام سرگردانى ام ، اى مايه بى نيازىِ من در هنگام نيازمندى ام ، اى پناهگاه من در هنگام درماندگى ام ، اى ياور من در هنگام هراسانى ام!».
دوازدهم . «اى داناى غيب ها ، اى آمرزنده گناه ها، اى پوشاننده عيب ها، اى زداينده سختى ها ، اى دگرگون ساز دل ها، اى طبيب قلب ها ، اى روشنگر دل ها، اى همدم دل ها ، اى از بين برنده غم ها ، اى زداينده اندوه ها!».
سيزدهم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى باعظمت ، اى زيبا ، اى نگهدار ، اى عهده دار ، اى راهنما ، اى روى آور به هستى ، اى چيره بر قدرت ها ، اى عطابخش ، اى پوزش پذير ، اى كارساز عالم!».
چهاردهم . «اى رهنماى سرگشتگان ، اى فريادرس يارى خواهان ، اى دادرس دادخواهان ، اى پناه پناهجويان ، اى امان ترسانان ، اى ياور مؤمنان ، اى ترحّم كننده بر بينوايان ، اى پناهگاه گنهكاران ، اى آمرزنده خطاكاران ، اى پاسخگوى دعاى درماندگان!».
پانزدهم . «اى صاحب بخشندگى و نيكى ، اى صاحب نعمت و منّت ، اى صاحب امنيّت و امان ، اى صاحب قداست و پاكى ، اى صاحب حكمت و گويايى ، اى صاحب رحمت و رضوان ، اى صاحب حجّت و برهان ، اى صاحب عظمت و فرمان روايى ، اى صاحب عطوفت و يارى رسانى ، اى صاحب گذشت و آمرزش!».
شانزدهم . «اى آن كه پروردگار هر چيز است ، اى آن كه معبود هر چيز است ، اى آن كه آفريننده هر چيز است ، اى آن كه پديدآورنده هر چيز است ، اى آن كه پيش از هر چيز [ بوده] است ، اى آن كه پس از هر چيز است ، اى آن كه برتر از هر چيز است ، اى آن كه دانا به هر چيز است ، اى آن كه تواناى بر هر چيز است ، اى آن كه مى ماند و هر چيزى فانى مى شود!».
هفدهم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى ايمنى بخش ، اى مقتدر ، اى هستى بخش ، اى تلقين كننده ، اى روشنگر ، اى آسان ساز ، اى قدرت بخش ، اى آراسته ساز ، اى آشكاركننده ، اى تقسيم كننده!».
هجدهم . «اى آن كه در فرمان روايى اش پايدار است ، اى آن كه در حكومتش ديرين است ، اى آن كه در شُكوهش بزرگ است ، اى آن كه به بندگانش مهربان است ، اى آن كه به هر چيزى داناست ، اى آن كه به نافرمانش بردبار است ، اى آن كه به اميدوارش بخشنده است ، اى آن كه در آفرينش خود حكيم است ، اى آن كه در حكمتش با لطف است ، اى آن كه در لطف و رحمتش ديرين است!».
نوزدهم . «اى آن كه جز به احسان او اميد نيست ، اى آن كه جز بخشايش او را نخواهند ، اى آن كه جز به نيكى او چشم اميد نيست ، اى آن كه جز از عدالتش بيمى نيست ، اى آن كه جز فرمان روايىِ او پايدار نيست ، اى آن كه
حكومتى جز حكومتش نيست ، اى آن كه رحمتش فراگير هر چيز است ، اى آن كه رحمتش پيش از خشم اوست ، اى آن كه دانشش دربرگيرنده هر چيز است ، اى آن كه هيچ كس همچون او نيست!».
بيستم . «اى زداينده اندوه ، اى برطرف ساز غم ، اى آمرزنده گناه ، اى پذيراى توبه ، اى آفريننده خلق ، اى درست وعده ، اى وفاكننده به پيمان ، اى داناى نهان ، اى شكافنده دانه ، اى روزى بخش مردم!».
بيست و يكم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى والا ، اى وفاكننده ، اى بى نياز ، اى داراى مطلق ، اى داناى مهربان ، اى خرسندساز ، اى پاك ، اى سرآغاز ، اى نيرومند ، اى سرپرست (عهده دار)!».
بيست و دوم . «اى آن كه زيبايى را آشكار كرد ، اى آن كه زشتى را پوشاند ، اى آن كه بندگان را به گناه نگرفت ، اى آن كه پرده را ندريد ، اى بزرگ بخشايش ، اى نيكوگذشت ، اى گسترده آمرزش ، اى گشاده دست به رحمت ، اى آگاه از هر راز نهان ، اى نهايت هر شِكوه و حاجتمندى!».
بيست و سوم . «اى صاحب نعمت سرشار ، اى صاحب رحمت گسترده ، اى صاحب نعمت پيشين ، اى صاحب حكمت رسا ، اى صاحب قدرت كامل ، اى صاحب برهان محكم ، اى صاحب بزرگوارىِ آشكار ، اى صاحب عزّت ابدى ، اى صاحب نيروى استوار ، اى صاحب عظمت دست نيافتنى!».
بيست و چهارم . «اى پديدآورنده آسمان ها ، اى آفريننده تاريكى ها، اى رحم كننده بر اشك ها ، اى خطابخش لغزش ها ، اى پوشاننده عيب ها ، اى حيات بخش مرده ها ، اى نازل كننده آيه ها ، اى افزون ساز نيكى ها، اى زداينده گناه ها ، اى سخت انتقام!».
بيست و پنجم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى صورت آفرين ، اى تقديركننده ، اى تدبيركننده ، اى پاك كننده ، اى روشنى بخش ، اى آسان ساز ، اى بشارت دهنده ، اى بيم دهنده ، اى پيش اندازنده ، اى تأخيراَندازنده!».
بيست و ششم . «اى پروردگار خانه گرامى (كعبه) ، اى پروردگار ماه حرام ، اى پروردگار شهر اَمن (مكّه) ، اى پروردگار ركن و مقام ، اى پروردگار مشعر الحرام ، اى پروردگار مسجد الحرام ، اى پروردگار غيرحَرَم و حَرَم ، اى پروردگار روشنى و تاريكى ، اى پروردگار درود و سلام ، اى پروردگار قدرت
در ميان مردم!».
بيست و هفتم . «اى برترينِ داوران ، اى دادگرترينِ دادگران ، اى راستگوترينِ راستگويان ، اى پاك ترينِ پاكان ، اى بهترينِ آفرينندگان ، اى سريع ترينِ حسابگران ، اى شنواترينِ شنوايان ، اى بيناترينِ بينندگان ، اى شفاعت پذيرترينِ شفاعت پذيران ، اى بزرگوارترينِ بزرگواران!» .
بيست و هشتم . «اى تكيه گاه آن كه بى تكيه گاه است ، اى نگهدار آن كه بى نگهدار است ، اى ذخيره آن كه بى پشتوانه است ، اى نگهبان آن كه بى نگهبان است ، اى فريادرس آن كه بى فريادرس است ، اى فخر آن كه بى افتخار است ، اى عزّت بخش آن كه بى عزّت است ، اى يارى رسان آن كه بى ياور است ، اى همدم آن كه بى همدم است ، اى ايمنى بخش آن كه بى امان است!».
بيست و نهم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى نگه دارنده ، اى برپادارنده ، اى هميشگى ، اى صاحب رحمت ، اى سلامت بخش ، اى داور ، اى دانا ، اى تقسيم كننده ، اى گيرنده ، اى گشاينده!».
سى ام . «اى نگهدار آن كه از او عصمت طلبد ، اى ترحّم كننده بر آن كه از او رحمت خواهد ، اى بخشاينده آن كه از او آمرزش طلبد ، اى ياور آن كه از او يارى جويد ، اى نگهدار آن كه از او محافظت طلبد ، اى گرامى دارنده آن كه از او كرامت خواهد ، اى راهنماى آن كه از او هدايت طلبد ، اى فريادرس آن كه او را به دادخواهى خوانَد ، اى ياريگر آن كه از او كمك طلبد ، اى دادرس آن كه از او پناه خواهد!».
سى و يكم . «اى قدرتمندى كه خوار نگردد ، اى لطيفى كه دست نيافتنى است ، اى پاينده اى كه نمى خوابد ، اى ابدى اى كه نابود نمى شود ، اى زنده اى كه نمى ميرد ، اى فرمان روايى كه حكومتش پايان نمى پذيرد ، اى باقى بى فنا ، اى داناى بى جهل ، اى بى نيازى كه نيازمند غذا نيست ، اى نيرومندى كه ناتوان نمى گردد!».
سى و دوم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى يكتا ، اى يگانه ، اى گواه ، اى باعظمت ، اى ستايش كننده ، اى راهنما ، اى برانگيزنده ، اى ميراث بر ، اى زيان رسان ، اى سودبخش!».
سى و سوم . «اى بزرگ تر از هر بزرگ ، اى باكرامت تر از هر كريم ، اى مهربان تر از هر مهربان ، اى داناتر از هر دانا ، اى حكيم تر از هر حكيم ، اى پيشين تر از هر قديم ، اى بزرگ تر از هر بزرگ ، اى مهرورزتر از هر صاحب
لطف ، اى شكوهنده تر از هر باشُكوه ، اى قدرتمندتر از هر شكست ناپذير!».
سى و چهارم . «اى درگذرنده بزرگوار ، اى نعمت بخش بزرگ ، اى دارنده خير بسيار ، اى ديرين عطا ، اى پيوسته لطف ، اى ظريف آفرينش ، اى غم زُدا ، اى زداينده درد و رنج ، اى مالك فرمان روايى ، اى دادگر حق!».
سى و پنجم . «اى آن كه در پيمانش اهل وفاست ، اى آن كه در وفايش تواناست ، اى آن كه در توانايى اش والاست ، اى آن كه در والايى اش نزديك است ، اى آن كه در نزديكى اش لطيف است ، اى آن كه در لطفش شريف است ، اى آن كه در شرافتش قدرتمند است ، اى آن كه در قدرتمندى اش بزرگوار است ، اى آن كه در بزرگوارى اش شكوهمند است ، اى آن كه در شُكوهش ستوده است!».
سى و ششم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى كفايت كننده ، اى شفابخش ، اى وفاكننده ، اى عافيت دهنده ، اى هدايتگر ، اى دعوتگر ، اى دادگر ، اى راضى شونده ، اى والامقام ، اى پاينده!».
سى و هفتم . «اى آن كه هر چيز ، خاضع در برابر اوست؛ اى آن كه هر چيز ، خاشع براى اوست؛ اى آن كه هر چيز ، براى او هست؛ اى آن كه هر چيز ، به سبب او هست؛ اى آن كه هر چيز ، بازگردنده به سوى اوست؛ اى آن كه هر چيز ، ترسان از اوست؛ اى آن كه هر چيز ، برپا به اوست؛ اى آن كه هر چيز ، برگشته به سوى اوست؛ اى آن كه هر چيز ، با ستايش خود ، تسبيح گوى اوست؛ اى آن كه هر چيز ، نابودشدنى است ، جز ذات او!».
سى و هشتم . «اى آن كه گريزگاهى جز به سوى او نيست ، اى آن كه پناهگاهى جز درگاه او نيست ، اى آن كه مقصدى جز به سوى او نيست ، اى آن كه راه نجاتى از او جز به سوى او نيست ، اى آن كه رغبتى جز به سوى او نيست ، اى آن كه هيچ قدرت و توانى جز به او نيست ، اى آن كه جز از او يارى نخواهند ، اى آن كه جز بر او تكيه نكنند ، اى آن كه جز به او اميد نبندند ، اى آن كه جز او را نپرستند!».
سى و نهم . «اى بهترين كسى كه از او مى ترسند ، اى بهترين كسى كه به او اشتياق دارند ، اى بهترينِ طلب شدگان ، اى بهترينِ درخواست شوندگان ، اى بهترينِ مقصودان ، اى بهترينِ يادشدگان ، اى بهترينِ سپاس گزارى شدگان ، اى بهترينِ محبوبان ، اى بهترينِ خوانده شدگان ، اى بهترينِ اُنس گرفتگان!».
چهلم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى آمرزنده ، اى پوشاننده ،
اى توانا ، اى غالب ، اى آفريننده ، اى شكننده ، اى جبران كننده ، اى يادكننده ، اى بيننده ، اى يارى كننده!».
چهل و يكم . «اى آن كه آفريد ، پس سامان داد؛ اى آن كه مقدّر كرد ، پس هدايت نمود؛ اى آن كه گرفتارى را برطرف مى سازد؛ اى آن كه راز پنهان را مى شنود؛ اى آن كه غرق شدگان را نجات مى دهد؛ اى آن كه هلاك شدگان را مى رهاند؛ اى آن كه بيماران را شفا مى بخشد؛ اى آن كه خندانيد و گريانيد؛ اى آن كه ميرانْد و حيات بخشيد؛ اى آن كه دو جفت مرد و زن را آفريد!».
چهل و دوم . «اى آن كه راهش در خشكى و درياست ، اى آن كه نشانه هايش در آفاق است ، اى آن كه برهان او در نشانه هاست ، اى آن كه قدرتش در مُردن افراد است ، اى آن كه عبرتش در گورهاست ، اى آن كه فرمان روايى اش در قيامت است ، اى آن كه مهابت او در حسابرسى است ، اى آن كه داورى اش در سنجش [ اعمال ]است ، اى آن كه پاداشش در بهشت است ، اى آن كه كيفرش در آتش دوزخ است!».
چهل و سوم . «اى آن كه خائفان ، به سوى او مى گريزند ؛ اى آن كه گنهكاران ، به درگاه او پناه مى برند ؛ اى آن كه اهل انابت ، به او توجّه مى كنند؛ اى آن كه پارسايان ، به او مشتاق اند؛ اى آن كه سرگردانان ، به آستان او پناه مى آورند؛ اى آن كه مريدان با او اُنس مى گيرند؛ اى آن كه دوستداران ، به او مى بالند؛ اى آن كه خطاكاران ، به بخشايش او طمع مى ورزند؛ اى آن كه اهل يقين ، با او آرامش مى يابند؛ اى آن كه اهل توكّل ، بر او تكيه مى كنند!».
چهل و چهارم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى محبوب ، اى طبيب ، اى نزديك ، اى مراقب ، اى حسابگر ، اى باهِـيبت ، اى جزادهنده ، اى اجابت كننده ، اى آگاه ، اى بينا!».
چهل و پنجم . «اى نزديك تر از هر نزديك ، اى بهتر از هر محبوب ، اى بيناتر از هر بينا ، اى آگاه تر از هر آگاه ، اى برتر از هر شريف ، اى والاتر از هر والا ، اى نيرومندتر از هر نيرومند ، اى بى نيازتر از هر بى نياز ، اى بخشنده تر از هر بخشنده ، اى مهربان تر از هر مهربان!».
چهل و ششم . «اى چيره اى كه مغلوب نمى شود ، اى سازنده اى كه ساخته شده نيست ، اى آفريننده اى كه پديده آمده نيست ، اى مالكى كه بنده نيست ، اى غالبى كه بى شكست است ، اى رفعت بخشى كه كسى برتر از او
نيست ، اى نگهبانى كه كسى نگهبان او نيست ، اى يارى كننده اى كه نيازمند يارى نيست ، اى گواهى كه غايب نيست ، اى نزديكى كه دور نيست!».
چهل و هفتم . «اى نورِ نور ، اى روشنى بخش نور ، اى آفريدگار نور ، اى تدبيركننده نور ، اى تقديركننده نور ، اى فروغِ هر نور ، اى نور پيش از هر نور ، اى نور پس از هر نور ، اى نور برتر از هر نور ، اى نورى كه نورى همچون او نيست!».
چهل و هشتم . «اى آن كه عطايش باشرافت است ، اى آن كه كارش از روى لطف است ، اى آن كه لطفش هميشگى است ، اى آن كه احسانش ديرين است ، اى آن كه سخنش حق است ، اى آن كه وعده اش راست است ، اى آن كه گذشتش فضل است ، اى آن كه كيفرش عادلانه است ، اى آن كه يادش شيرين است ، اى آن كه احسانش فراگير است!».
چهل و نهم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى آسان ساز ، اى عطابخش ، اى تبديل كننده ، اى خوارسازنده ، اى فرودآورنده ، اى نعمت دهنده ، اى احسان كننده ، اى بخشنده نعمت بسيار ، اى مهلت دهنده ، اى نيكويى كننده!».
پنجاهم . «اى آن كه مى بيند و ديده نمى شود ، اى آن كه مى آفريند و آفريده نيست ، اى آن كه هدايت مى كند و به راهنمايى نيازش نيست ، اى آن كه حيات مى بخشد و حياتش از كسى نيست ، اى آن كه مى پرسد و از او حقّ پرسش نيست ، اى آن كه غذا مى دهد و غذايش ندهند ، اى آن كه پناه مى دهد و پناه نياز ندارد ، اى آن كه داورى مى كند و نيازمند داورى نيست ، اى آن كه حكم مى كند و بر او حكم نمى شود ، اى آن كه نه مى زايد و نه زاده كسى است و كسى همتاى او نيست!».
پنجاه و يكم . «اى حسابرس نيك ، اى طبيب خوب ، اى مراقب شايسته ، اى نزديك خوب ، اى جواب دهنده خوب ، اى محبوب خوب ، اى عهده دار شايسته ، اى سرپرست خوب ، اى مولاى نيكو ، اى ياور خوب!».
پنجاه و دوم . «اى شادمانى عارفان ، اى آرزوى دوستداران ، اى همدم مريدان، اى محبوب تائبان ، اى روزى دهنده تهى دستان ، اى اميد بدهكاران ، اى نور چشم پرستشگران ، اى غم زداى گرفتاران ، اى گشايش بخش اندوهناكان ، اى معبود اوّلين و آخرين!».
پنجاه و سوم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى پروردگار ما ، اى معبود
ما ، اى سرور ما ، اى مولاى ما ، اى ياور ما ، اى نگهدار ما ، اى راهنماى ما ، اى كمك كننده ما ، اى محبوب ما ، اى طبيب ما!».
پنجاه و چهارم . «اى پروردگار پيامبران و نيكان ، اى پروردگار صدّيقان و شايستگان ، اى پروردگار بهشت و دوزخ ، اى پروردگار كوچكان و بزرگان ، اى پروردگار دانه ها و ميوه ها ، اى پروردگار رودها و درختان ، اى پروردگار صحراها و دشت ها، اى پروردگار خشكى ها و درياها ، اى پروردگار شب و روز ، اى پروردگار پيدا و پنهان!».
پنجاه و پنجم . «اى آن كه فرمانش در هر چيز ، نافذ است؛ اى آن كه دانشش به هر چيز ، پيوسته و محيط است؛ اى آن كه قدرتش به هر چيز ، رسيده است؛ اى آن كه بندگان ، نعمتش را نتوانند شمرد؛ اى آن كه آفريدگان ، از سپاسش ناتوان اند؛ اى آن كه فهم ها جلال او را در نمى يابند؛ اى آن كه انديشه ها به كُنه او نمى رسند؛ اى آن كه عظمت و بزرگى ، جامه زيبنده اوست؛ اى آن كه بندگان ، از تقديرش سرپيچى نتوانند؛ اى آن كه هيچ فرمان روايى اى جز فرمان روايىِ او نيست؛ اى آن كه عطايى ، جز بخشش او نيست!».
پنجاه و ششم . «اى آن كه برترين مثال ، از آنِ اوست؛ اى آن كه صفات والا ، از آنِ اوست؛ اى آن كه انجام و آغاز ، از آنِ اوست؛ اى آن كه بهشتِ جايگاه ابدى ، از آنِ اوست؛ اى آن كه نشانه هاى بزرگ ، از آنِ اوست؛ اى آن كه نام هاى نيكو ، از آنِ اوست؛ اى آن كه حكم و تقدير ، از آنِ اوست؛ اى آن كه هوا و فضا ، از آنِ اوست؛ اى آن كه عرش و زمين خاكى ، از آنِ اوست؛ اى آن كه آسمان هاى بلند ، از آنِ اوست!».
پنجاه و هفتم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى باگذشت ، اى آمرزنده ، اى شكيبا ، اى پذيراى سپاس ، اى رئوف ، اى عطوف ، اى سؤال شده ، اى مهرورز ، اى منزّه ، اى وارسته!».
پنجاه و هشتم . «اى آن كه عظمتش در آسمان هاست؛ اى آن كه نشانه هايش در زمين است؛ اى آن كه در هر چيز ، نشانه هاى راهنماى اوست؛ اى آن كه شگفتى هايش در درياهاست؛ اى آن كه گنجينه هايش در كوه هاست؛ اى آن كه آفرينش را آغاز مى كند و سپس باز مى آفريند؛ اى آن كه همه كارها به او برمى گردد؛ اى آن كه لطفش را در هر چيز ، آشكار ساخته است؛ اى آن كه هر چه را آفريده ، نيكو آفريده است؛ اى آن كه قدرتش در همه آفريده ها دست اندر كار است!».
پنجاه و نهم . «اى محبوب آن كه محبوبى ندارد ، اى طبيب آن كه طبيبى
ندارد ، اى پاسخگوى آن كه جواب دهنده اى ندارد ، اى مهربانِ آن كه مهربانى ندارد ، اى رفيق آن كه همراهى ندارد ، اى فريادرس آن كه فريادرسى ندارد ، اى راهنماى آن كه راهنمايى ندارد ، اى همدم آن كه مونسى ندارد ، اى رحم كننده بر آن كه رحم كننده اى ندارد ، اى همنشين آن كه بى همنشين است!».
شصتم . «اى كفايت كننده آن كه از او كفايت خواهد ، اى راهنماى آن كه از او هدايت جويد ، اى سرپرست آن كه از او سرپرستى طلبد ، اى عهده دار آن كه از او رعايت خواهد ، اى شفابخش آن كه از او درمان جويد ، اى داور آن كه او را به قضاوت خواند ، اى بى نيازكننده آن كه از او بى نيازى طلبد ، اى وفاكننده آن كه از او وفا جويد ، اى نيروبخش آن كه از او قدرت طلبد ، اى سرپرست آن كه او را به ولايت گزيند!».
شصت و يكم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى آفريدگار ، اى روزى رسان ، اى گويا ، اى راست گفتار ، اى شكافنده ، اى جداكننده ، اى گشاينده بسته ها ، اى بر هم آورنده گشوده ها ، اى پيش از همه چيز ، اى برتر از هر چيز!».
شصت و دوم . «اى آن كه شب و روز را مى گرداند ، اى آن كه تاريكى ها و روشنى ها را پديد آورد ، اى آن كه سايه و گرماى خورشيد را آفريد ، اى آن كه آفتاب و ماه را رام ساخت ، اى آن كه نيك و بد را مقدّر كرد ، اى آن كه مرگ و زندگى را آفريد ، اى آن كه آفرينش و فرمانْ براى اوست ، اى آن كه جفت و فرزند برنگرفت ، اى آن كه در فرمان روايى بى شريك است ، اى آن كه سرپرستى (يارى) برايش نيست ، البتّه نه از روى خوارى!».
شصت و سوم . «اى آن كه خواسته خواهندگان را مى داند ، اى آن كه درون خاموشان را مى خواند ، اى آن كه ناله خسته دلان را مى شنود ، اى آن كه گريه خائفان را مى بيند ، اى آن كه نياز نيازمندان را داراست ، اى آن كه عذرخواهىِ تائبان را پذيراست، اى آن كه كار تبهكاران را سامان نمى بخشد ، اى آن كه پاداش نيكوكاران را تباه نمى سازد، اى آن كه از دل هاى عارفانْ دور نيست، اى با سخاوت ترينِ بخشندگان!».
شصت و چهارم . «اى هميشه باقى ، اى شنواى دعا ، اى گسترده عطا ، اى آمرزنده خطا ، اى پديدآورنده آسمان ، اى شايسته آزمون ، اى زيباستايش ، اى ديرينْ شُكوه ، اى بسيار باوفا ، اى نيكوپاداش!».
شصت و پنجم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى عيب پوش ، اى آمرزنده ، اى فاتح ، اى صاحب عظمت ، اى بسيار شكيبا ، اى نيكوكار ، اى برگزيننده ، اى گشاينده ، اى نعمت بخش ، اى وسعت بخش!».
شصت و ششم . «اى آن كه مرا آفريد و آراست ، اى آن كه مرا روزى داد و تربيتم كرد ، اى آن كه مرا سير كرد و سيرابم نمود ، اى آن كه مرا مقرّب و نزديك ساخت ، اى آن كه مرا حفظ كرد و كفايتم نمود ، اى آن كه مرا نگه داشت و سرپرستى كرد ، اى آن كه مرا بى نياز ساخت و عزّتم بخشيد ، اى آن كه مرا توفيق داد و هدايتم كرد ، اى آن كه همدم من شد و پناهم داد ، اى آن كه مرا ميراند و زنده كرد!».
شصت و هفتم . «اى آن كه حق را با كلماتِ خود ثابت مى كند ، اى آن كه توبه را از بندگانش مى پذيرد ، اى آن كه ميان انسان و دلش حايل مى شود ، اى آن كه شفاعتْ جز به اذن او سود نمى بخشد ، اى آن كه او داناتر است به كسى كه از راهش گم راه مى شود ، اى آن كه فرمانش را چيزى به تأخير نمى اندازد ، اى آن كه تقديرش را چيزى برنمى گرداند ، اى آن كه هر چيزى تسليم فرمان اوست ، اى آن كه آسمان ها پيچيده در دست قدرت اوست ، اى آن كه بادها را پيشاپيش رحمتش مژده رسان مى فرستد!».
شصت و هشتم . «اى آن كه زمين را گهواره ساخت ، اى آن كه كوه ها را نگه دارنده زمين قرار داد ، اى آن كه خورشيد را چراغْ قرار داد ، اى آن كه ماه را روشنايى قرار داد ، اى آن كه شب را پوشش قرار داد ، اى آن كه روز را وسيله معاش ساخت ، اى آن كه خواب را مايه آرامش قرار داد ، اى آن كه آسمان را بنايى افراشته ساخت ، اى آن كه اشياء را جفت قرار داد ، اى آن كه آتش دوزخ را كمينگاه [ كافران] قرار داد!».
شصت و نهم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى شنوا ، اى شفاعت پذير، اى والا ، اى بلندمرتبه ، اى سريع ، اى پديدآورنده ، اى بزرگ ، اى توانا ، اى آگاه ، اى پناه دهنده!».
هفتادم . «اى زنده قبل از هر زنده ، اى زنده پس از هر زنده ، اى زنده اى كه هيچ زنده اى همانند او نيست ، اى زنده اى كه هيچ زنده اى شريك او نيست ، اى زنده اى كه به هيچ زنده اى نيازمند نيست ، اى زنده اى كه هر زنده اى را مى ميراند ، اى زنده اى كه هر زنده اى را روزى مى دهد ، اى زنده اى كه حيات را از هيچ زنده اى به ارث نبرده است ، اى زنده اى كه مردگان را زنده مى كند ، اى زنده ، اى پايدارى كه هيچ چُرت و خوابى او را فرا نمى گيرد!».
هفتاد و يكم . «اى آن كه او را يادى فراموش نشدنى است ، اى آن كه او را فروغى خاموشى ناپذير است ، اى آن كه او را نعمت هاى بى شمار است ، اى آن كه او را حكومتى بى زوال است ، اى آن كه او را ستايشى بى اندازه است ، اى آن كه او را شُكوهى وصف ناپذير است ، اى آن كه او را كمالى دست نيافتنى است ، اى آن كه او را تقديرى برگشت ناپذير است ، اى آن كه او را صفاتى
تبديل ناشدنى است ، اى آن كه او را اوصافى تغييرناپذير است!».
هفتاد و دوم . «اى پروردگار جهانيان ، اى فرمان رواى روز جزا ، اى منتهاى خواسته طلب كنندگان ، اى پشت و پناه پناهندگان ، اى دريابنده گريزانان ، اى دوستدار شكيبايان ، اى دوستدار توبه كاران ، اى دوستدار پاكى جويان ، اى دوستدار نيكوكاران ، اى داناتر به ره يافتگان!» .
هفتاد و سوم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى شفيق ، اى مهربان ، اى نگه دارنده ، اى احاطه يابنده ، اى نگهبان ، اى پناه دهنده ، اى عزّت بخش ، اى خواركننده ، اى آغازكننده ، اى بازگرداننده!».
هفتاد و چهارم . «اى آن كه يگانه بى ضد است ، اى آن كه يكتاى بى مانند است ، اى آن كه بى نياز بى عيب است ، اى آن كه يكتايى بى چگونگى است ، اى آن كه داور بى ستم است ، اى آن كه پروردگار بى همكار است ، اى آن كه قدرتمند بدون خوارى است ، اى آن كه توانگر بى نياز است ، اى آن كه پادشاه بدون عزل است ، اى آن كه وصف شده اى بى مانند است!».
هفتاد و پنجم . «اى آن كه يادش شرافتِ ذاكران است ، اى آن كه سپاسش رستگارىِ شاكران است ، اى آن كه ستايشش عزّت ستايشگران است ، اى آن كه اطاعتش نجات فرمان برداران است ، اى آن كه درش براى جويندگان باز است ، اى آن كه راهش براى بازگردندگان روشن است ، اى آن كه نشانه هايش برهانِ بينندگان است ، اى آن كه كتابش مايه ياد اهل تقواست ، اى آن كه روزى اش فراگير مطيعان و نافرمانان است ، اى آن كه رحمتش به نيكوكارانْ نزديك است!».
هفتاد و ششم . «اى آن كه نامش خجسته است؛ اى آن كه عظمتش والاست؛ اى آن كه معبودى جز او نيست؛ اى آن كه ثناى او ، شكوهمند است؛ اى آن كه نام هايش مقدّس است؛ اى آن كه بقاى او ، جاودانى است؛ اى آن كه بزرگى ، جلوه اوست؛ اى آن كه بزرگوارى ، برازنده اوست؛ اى آن كه موهباتش قابل شمارش نيست ؛ اى آن كه نعمت هاى او بيرون از شمار است!».
هفتاد و هفتم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى ياور ، اى امان بخش ، اى روشنگر ، اى استوار ، اى قدرتمند ، اى راهنما ، اى ستوده ، اى باشُكوه ، اى سرسخت ، اى گواه!».
هفتاد و هشتم . «اى صاحب عرش شكوهمند؛ اى صاحب سخن استوار؛ اى صاحب رفتار درست؛ اى صاحب قدرتِ سخت؛ اى صاحب وعده و وعيد؛
اى آن كه سرپرست و ستوده است؛ اى آن كه آنچه را بخواهد ، حتما انجام مى دهد؛ اى آن كه نزديك است ، نه دور ؛ اى آن كه بر هر چيز ، گواه است؛ اى آن كه هرگز به بندگان ، ستمگر نيست!».
هفتاد و نهم . «اى آن كه بى شريك و وزير است ، اى آن كه بى همتا و بى نظير است ، اى آفريننده خورشيد و ماه فروزان ، اى بى نيازكننده بينواى نيازمند ، اى روزى دهنده كودك خردسال ، اى ترحّم كننده بر پير سال خورده ، اى جبران كننده استخوان شكسته ، اى نگه دارنده ترسان پناهنده ، اى آن كه به بندگانش آگاه و بيناست ، اى آن كه بر هر چيزى تواناست!».
هشتادم . «اى صاحب سخاوت و نعمت ها، اى صاحب احسان و بزرگوارى ، اى آفريدگار لوح و قلم ، اى پديدآورنده موران و آدميان ، اى صاحب قدرت و انتقام ، اى الهام بخش عرب و عجم ، اى زداينده رنج و درد ، اى داناى نهان ها و نيّت ها، اى پروردگار كعبه و حرم ، اى آن كه موجودات را از نيستى آفريد!».
هشتاد و يكم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم : اى انجام دهنده ، اى آفريننده ، اى پذيرنده ، اى كامل ، اى نيكويى كننده ، اى جداكننده ، اى دادگر ، اى پيروز ، اى خواهنده ، اى بخشنده!».
هشتاد و دوم . «اى آن كه با توانمندى اش نعمت بخشيد ، اى آن كه با بخشندگى اش كَرَم نمود ، اى آن كه با لطفش جود ورزيد ، اى آن كه با قدرتش عزّت يافت ، اى آن كه با حكمتش مقدّر كرد ، اى آن كه با تدبيرش حكم كرد ، اى آن كه با علمش تدبير نمود ، اى آن كه با بردبارى اش گذشت كرد ، اى آن كه با بلندى اش نزديك است ، اى آن كه با نزديكى اش بلند است!».
هشتاد و سوم . «اى آن كه هر چه بخواهد ، مى آفريند؛ اى آن كه هر چه بخواهد ، مى كند؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، هدايت مى كند؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، گم راه مى كند؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، كيفر مى دهد؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، مى آمرزد؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، عزّت مى بخشد؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، خوار مى سازد؛ اى آن كه آنچه را بخواهد ، در رحِم ها تصويرگرى مى كند؛ اى آن كه هر كه را بخواهد ، به رحمت خويش مخصوص مى سازد!».
هشتاد و چهارم . «اى آن كه جفت و فرزندى نگرفت؛ اى آن كه براى هر چيز ، اندازه اى قرار داد؛ اى آن كه در فرمان روايى اش كسى را شريك نمى سازد؛ اى آن كه فرشتگان را پيام رسانان خود قرار داد؛ اى آن كه در
آسمان ، برج هايى قرار داد؛ اى آن كه زمين را جايى آرام قرار داد ؛ اى آن كه از آب ، بشرى آفريد ؛ اى آن كه براى هر چيز ، فرجامى قرار داد ؛ اى آن كه دانش او ، هر چيز را فرا گرفته است؛ اى آن كه شمار هر چيز را مى داند!».
هشتاد و پنجم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى اوّل ، اى آخر ، اى پنهان ، اى آشكار ، اى نيكو ، اى حق ، اى يكتا ، اى بى همتا ، اى بى نياز ، اى هميشگى!».
هشتاد و ششم . «اى بهترين معروف شناخته شده ، اى برترين معبود پرستيده شده ، اى والاترين سپاسْ گفته شده ، اى مقتدرترين يادشده اى كه يادش كرده اند ، اى برترين ستوده اى كه ثنايش گفته اند ، اى قديم ترين موجودى كه طلبش كرده اند ، اى والاترين موصوفى كه وصفش گفته اند ، اى بزرگ ترين مقصودى كه به او روى آورده اند ، اى گرامى ترين درخواست شده اى كه از او خواسته اند ، اى شريف ترين محبوبى كه شناخته شده است!».
هشتاد و هفتم . «اى محبوب گريه كنندگان ، اى سَرور توكّل كنندگان ، اى هدايتگر گم راهان، اى سرپرست مؤمنان، اى همدم يادآوران، اى پناه درماندگان، اى نجات بخش راستگويان ، اى تواناترينِ توانايان ، اى داناترينِ دانايان ، اى معبود همه آفريدگان!».
هشتاد و هشتم . «اى آن كه والا گشت و چيره شد ، اى آن كه حكومت يافت و قدرتمند گشت ، اى آن كه نهان گشت و از هر چيز خبر يافت ، اى آن كه پرستيده شد و پاداش داد ، اى آن كه نافرمانى شد و آمرزيد ، اى آن كه انديشه ها او را در نيابند ، اى آن كه چشمى او را نبيند ، اى آن كه نشانى از او پنهان نماند ، اى روزى دهنده بشر ، اى تقديركننده هر اندازه!».
هشتاد و نهم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى نگه دارنده ، اى پديدآرنده ، اى آفريننده ، اى والا ، اى گشاينده ، اى فاتح ، اى آشكاركننده ، اى ضامن ، اى فرمان دهنده ، اى نهى كننده!».
نودم . «اى آن كه جز او غيب نداند ، اى آن كه جز او بلا را برطرف نكند ، اى آن كه آفريدگان را جز او نيافريند ، اى آن كه جز او گناه را نيامرزد ، اى آن كه جز او نعمت را كامل نسازد ، اى آن كه جز او دل ها را دگرگون نكند ، اى آن كه جز او كار را سامان ندهد ، اى آن كه جز او باران نفرستد ، اى آن كه جز او روزى نگستراند ، اى آن كه جز او مردگان را حيات نبخشد!».
نود و يكم . «اى ياور ناتوانان ، اى همنشين غريبان ، اى ياريگر دوستان ،
اى كوبنده دشمنان ، اى برافرازنده آسمان ، اى همدم پاك دلان ، اى محبوب تقواپيشگان، اى گنج نيازمندان، اى معبود توانگران، اى كريم ترينِ بزرگواران!».
نود و دوم . «اى كفايت كننده از هر چيز ، اى نگهبان استوار بر هر چيز ، اى آن كه چيزى همانند او نيست ، اى آن كه چيزى در فرمان روايى اش نيفزايد ، اى آن كه چيزى از او نهان نماند ، اى آن كه از گنجينه هايش چيزى نكاهد ، اى آن كه چيزى همانند او نيست ، اى آن كه از دانش او چيزى پوشيده نيست ، اى آن كه بر هر چيزى آگاه است ، اى آن كه رحمتش همه چيز را فرا گرفته است!».
نود و سوم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى كَرَم كننده ، اى طعام دهنده ، اى نعمت بخش ، اى بخشنده ، اى بى نيازكننده ، اى عطاكننده ، اى فانى سازنده ، اى حيات بخش ، اى خرسندساز ، اى نجات بخش!».
نود و چهارم . «اى آغاز و انجام هر چيز ، اى معبود و مالك هر چيز ، اى پروردگار و آفريدگار هر چيز ، اى پديدآورنده و آفريننده هر چيز ، اى گيرنده و گشاينده هر چيز ، اى هستى بخش و بازآفريننده هر چيز ، اى ايجادكننده و تقديركننده هر چيز ، اى هستى بخش و دگرگون ساز هر چيز ، اى حيات بخش و ميراننده هر چيز ، اى آفريدگار و ميراث بر هر چيز!».
نود و پنجم . «اى بهترين يادكننده و يادشده ، اى بهترين سپاس گزار و سپاس شده ، اى بهترين ستايشگر و ستوده ، اى بهترين گواه و گواهى شونده ، اى بهترين دعوتگر و خوانده شده ، اى بهترين پاسخ دهنده و اجابت شده ، اى بهترين مونس و همدم ، اى بهترين رفيق و همنشين ، اى بهترين مقصود و مطلوب ، اى بهترين دوستدار و دوست!».
نود و ششم . «اى آن كه هر كه را بخواندش ، پاسخ مى دهد؛ اى آن كه هر كه را اطاعتش كند ، دوست مى دارد؛ اى آن كه به هر كه دوستش بدارد ، نزديك است؛ اى آن كه نگهبان كسى است كه از او نگهبانى خواهد؛ اى آن كه به هر كه اميد به او بندد ، بزرگوار است؛ اى آن كه به هر كه نافرمانى اش كند ، بردبار است؛ اى آن كه با همه عظمتش مهربان است؛ اى آن كه با همه حكمتش بزرگ است؛ اى آن كه در احسان خود ، ديرين است؛ اى آن كه به هر كه بخواهد ، داناست!».
نود و هفتم . «خداوندا! تو را به نامت مى خوانم: اى سبب ساز ،
اى شوق آفرين ، اى دگرگون ساز ، اى تعقيب كننده ، اى ترتيب دهنده ، اى ترساننده ، اى برحذردارنده ، اى يادآورنده ، اى تسخيركننده ، اى تغييردهنده!».
نود و هشتم . «اى آن كه دانشش پيشين است ، اى آن كه وعده اش راست است ، اى آن كه لطفش آشكار است ، اى آن كه فرمانش چيره است ، اى آن كه كتابش استوار است ، اى آن كه تقديرش حتمى است ، اى آن كه قرآنش باعظمت است ، اى آن كه فرمان روايى اش ديرين است ، اى آن كه نعمتش فراگير است ، اى آن كه عرشش بزرگ است!».
نود و نهم . «اى آن كه شنيدنى ، او را از شنيدن ديگر ، باز نمى دارد؛ اى آن كه كارى ، او را از كار ديگر ، باز نمى دارد؛ اى آن كه سخنى ، او را از سخن ديگر ، مشغول نمى سازد؛ اى آن كه درخواستى ، او را از درخواست ديگر ، به خطا نمى افكند؛ اى آن كه چيزى ، حجاب او نسبت به چيز ديگر نمى شود؛ اى آن كه اصرار درخواست كنندگان ، او را به ستوه نمى آورد؛ اى آن كه نهايت خواسته مريدان است؛ اى آن كه منتهاى همّت عارفان است؛ اى آن كه نهايت خواسته جويندگان است؛ اى آن كه در جهانيان ، چيزى بر او پوشيده نمى ماند!».
صدم . «اى بردبارى كه [ در كيفر دادن ،] شتاب نمى كند؛ اى بخشنده اى كه بخل نمى ورزد ، اى راستگويى كه خلاف وعده عمل نمى كند؛ اى بخشنده اى كه از بخشش ، خسته نمى شود؛ اى قدرتمندى كه شكست نمى خورد؛ اى بزرگى كه به وصف نمى آيد؛ اى دادگرى كه ستم نمى كند؛ اى بى نيازى كه فقير نمى شود؛ اى بزرگى كه كوچك نمى شود؛ اى نگهبانى كه غافل نمى گردد!
منزّهى تو ، اى آن كه معبودى جز تو نيست! به فرياد رس ، به فرياد رس ، به فرياد رس. پروردگارا! ما را از آتش ، نجات بده!».