۲۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:موسى گفت: خدايا! نزديكى به تو را مى خواهم.
فرمود: «نزديكى به من ، براى كسى است كه شب قدر را بيدار مى ماند».
گفت: خدايا! رحمت تو را مى خواهم.
فرمود: «رحمت من ، براى كسى است كه در شب قدر بر بينوايان ترحّم كند».
گفت: خدايا! عبور از صراط را مى خواهم.
فرمود: «آن ، براى كسى است كه در شب قدر ، صدقه اى بدهد».
گفت: خدايا! درختان و ميوه هاى بهشتى مى خواهم.
فرمود: «آن ، براى كسى است كه در شب قدر ، تسبيح گويد».
گفت: خدايا! رهايى از آتش را مى خواهم.
فرمود: «آن ، براى كسى است كه در شب قدر ، آمرزش بخواهد و استغفار كند».
گفت: خدايا! خرسندى تو را مى خواهم.
فرمود: «خرسندى من ، براى كسى است كه در شب قدر ، دو ركعت نماز بگزارد».
۲۴۶.ثواب الأعمال ـ به نقل از حُمران ـ :از امام باقر عليه السلام درباره سخن خداوند: « همانا ما آن را در شبى خجسته نازل كرديم» پرسيدم.
فرمود: «آرى. آن ، شب قدر است و آن ، در هر سال در ماه رمضان و در دهه آخر است. قرآن ، جز در شب قدر ، نازل نشده است.
خداوند فرموده است: « در آن شب ، هر كار حكمت آميزى فيصله داده مى شود» . در آن شب ، هر چيز نيك و بدى كه در آن سال تا سال آينده خواهد شد و هر طاعت يا معصيتى ، يا هر نوزاد يا اَجَل يا روزى اى ، مقدّر مى شود. پس ، آنچه در آن شب ، مقدّر و حتمى شود ، قطعى است و مشيّت خدا در همان است».
به امام عليه السلام گفتم: مقصود از: « شب قدر ، بهتر از هزار ماه است» چيست؟
فرمود: «در آن شب ، كار شايسته (مثل: نماز و زكات و خوبى هاى گوناگون) بهتر از كار در هزار ماهى است كه شب قدر در آنها نباشد و اگر چنين نبود كه خداوند ، بر پاداش مؤمنان مى افزايد ، به آن نمى رسيدند؛ ليكن خداوند بر حسنات آنان مى افزايد».