نگرشى نو به كذب و افترا بر خدا و رسول در حوزه حديث
محمّدحسين امامىجو۱
چكيده: كذب و افترا بر خدا و رسول بر نگرش ما نسبت به احاديث، اثرى مهم دارد. نويسنده، ابتدا معناى كذب و افترا، سپس زشتىِ كذب وافترا بر خدا و رسول و اقسام آنها، به ويژه انكار وحيانى بودن دين را بررسى كرده و نتيجه مىگيرد كه احتمال صدق حديث مانع از ردّ حديث مىشود.
كليد واژه: حديث - نگرشها / دروغ / تهمت / كذب و افترا / وحى - ديدگاهها.
مقدّمه
دروغ از گناهان كبيره است و دروغ بستن بر ديگران يكى از زشتترين انواع آن. ميزان، زشتى دروغ و افترا بستگى دارد به شأن و شخصيّت كسى كه مورد اتّهام قرار گرفته است. از اينرو، هيچگاه دروغ بستن بر خدا و رسول صلى اللَّه عليه و آله، با دروغ بستن بر ديگران همسنگ نيست.
چه زشت است، انسان نسبت دروغ بر آفرينندهاى دهد كه تمام كمالات از
1.استاد مدعوّ دانشگاه پيام نور، واحد گرمدره.