۱۵۵.علل الشرائعـ به نقل از زراره ـ :به امام باقر عليه السلام گفتم : هنگام شنيدن صداى اذان ، چه بگويم؟
فرمود : «با هر ذاكرى ، ذكر خدا بگو» . ۱
۱۵۶.امام باقر عليه السلامـ به محمّد بن مسلم ـ :اى محمّد بن مسلم! ذكر خدا را در هيچ حالى فرو مگذار . [حتّى] اگر در حال قضاى حاجت بودى و صداى اذان مؤذّن را شنيدى ، ذكر خدا بگو و آنچه را كه مؤذّن مى گويد ، بازگو كن.
۱۵۷.علل الشرائعـ به نقل از ابو بصير ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «اگر در حال قضاى حاجت بودى و صداى اذان را شنيدى ، آنچه را كه مؤذّن مى گويد ، بازگو كن و در آن حال نيز ذكر خداى عز و جل را وا مگذار ؛ چرا كه ذكر خدا در همه حال ، خوب است» .
سپس فرمود : «آن گاه كه خداوند متعال با موسى بن عمران نجوا كرد ، موسى گفت : اى پروردگار من! آيا از من ، دورى كه فريادت بزنم ، يا به من نزديكى تا با تو نجوا كنم؟
خداوند عز و جل به او وحى فرمود كه : اى موسى! من همنشين كسى هستم كه مرا ياد كند .
پس موسى گفت : اى پروردگار من! [گاه ،] من در وضعى هستم كه تو را ارجمندتر از آن مى دانم كه در آن وضع ، تو را ياد كنم .
فرمود : اى موسى! در همه حال ، مرا ياد كن» .
۱۵۸.امام صادق عليه السلام :هر كس بانگ «أشهد أن لا إله إلّا اللّه » و «أشهد أنّ محمّدا رسول اللّهِ» مؤذّن را بشنود و از روى باور و براى رضاى خدا بگويد : «من نيز گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يكتا نيست و گواهى مى دهم كه محمّد صلى الله عليه و آله پيامبر خداست ، و اين دو ، در
برابر همه كسانى كه ناباور و منكِرند ، مرا بس است ، و با گفتن اين دو [شهادت] ، كسى را كه بدانها اقرار مى كند و گواهى مى دهد ، تأييد مى كنم» ، به شمارِ كسانى كه منكِر و ناباورند و به شمار كسانى كه اقرار و باور دارند، براى او پاداش خواهد بود .
1.يعنى: اين ، اختصاص به اذان ندارد ؛ بلكه هر كس ذكر خدا گفت ، تو نيز با او هم صدا شو و همان ذكر را بگو .
