۲۰۴.المعيار و الموازنة :آن گاه ، در حديث مؤاخات و دلالت آشكارى كه در آن هست ، انديشيدند ؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله مسلمانان را بر حسب منزلتشان متمايز ساخت و سپس با توجّه به برترى يكى بر ديگرى ، ميان ايشان ، پيوند برادرى برقرار ساخت . براى مثال ، نزديك ترين فرد به منزلت ابو بكر ، عمر بود . از اين رو، ميان آن دو برادرى افكند . همچنين طلحه ، شبيه زبير بود و منزلت نزديك به هم داشتند . از اين رو ، آن دو را با هم برادر قرار داد . همين كار را با عبد الرحمان بن عوف كرد و او را با عثمان ، برادر قرار داد.
سپس به على عليه السلام فرمود : «به اين دليل ، تو را آخر از همه قرار دادم كه براى خودم بمانى . تو برادر و يارِ منى» . پس در ميان مسلمانان ، هيچ كس شبيه تر از على عليه السلام به پيامبر صلى الله عليه و آله نبود ، و نه سزاوارتر از او به برادرى با پيامبر صلى الله عليه و آله . او به سبب پيش گامى اش بر ديگران ، شايسته برادرى با پيامبر صلى الله عليه و آله بود . برادرى على عليه السلام ، برتر از برادرىِ ديگران بود ؛ چرا كه بر ديگران ، فضيلت داشت.

۲۰۵.الاستيعاب :پيامبر خدا ، در مكّه ميان مهاجران ، برادرى افكند و سپس در مدينه ، ميان مهاجران و انصار ، پيوند برادرى برقرار ساخت و در هر دو مورد ، به على عليه السلام فرمود : «تو در دنيا و آخرت ، برادر منى» و ميان او و خود ، برادرى افكند.