أخيه المؤمن ، و يقول: «واخيتك فى اللّه ، و صافيتك فى اللّه ، و صافحتك فى اللّه ، و عاهدت اللّه و ملائكته و كتبه و رسله و أنبياءه والأئمّة المعصومين عليهم السلام ، على أنّى إن كنت من أهل الجنّة و الشفاعة ، و اُذن لى بأن أدخل الجنّة ، لا أدخلها إلّا و أنت معى» ، فيقول الأخ المؤمن: «قبلت» ، فيقول: أسقطت عنك جميع حقوق الأُخوّة ، ما خلا الشفاعة و الدعاء و الزيارة . ¹
من ، حديثى را كه او به آن اشاره كرده و نيز چگونگى پيمان برادرى را ، جز در زاد الفردوس كه از مؤلّفات يكى از متأخّران است ، نيافتم . وى در ضمن اعمال اين روز فرخنده ، گفته است : شايسته است كه در اين روز ، با برادران ، عقد اخوّت بسته شود ، بدين گونه كه دست راست را بر دستِ راست برادر مؤمنش بگذارد و بگويد : «با تو در راه خدا ، پيمان برادرى مى بندم و با تو در راه خدا ، يك رو (خالص) شدم و در راه خدا ، با تو مصافحه كردم و با خداوند و فرشتگانش و كتاب هايش و پيامبرانش و فرستادگانش و امامان معصوم عليهم السلام ، عهد بستم بر اين كه اگر از اهل بهشت و شفاعت شدم و اجازه يافتم كه وارد بهشت شوم ، داخل آن نشوم ، مگر اين كه تو همراهم باشى» و آن يكى پاسخ دهد : «پذيرفتم» . سپس ادامه دهد : «همه حقوق برادرى را از تو ساقط كردم ، جز شفاعت ، زيارت و دعا را» .
محدّث قمى رحمه الله ضمن نقل صيغه اخوّت از منبع ياد شده ، مى افزايد :
و محدّث فيض نيز در خلاصة الأذكار ، صيغه اخوّت را قريب به همين نحو ، ذكر نموده است .
و آن گاه آورده :