۲۱۴.تفسير القمّى :در ابتداى نبوّت ، حكم اين بود كه ميراث ها برپايه برادرى [دينى ]باشد ، نه ولادت [و خويشاوند نسبى] ؛ زيرا ، زمانى كه پيامبر خدا به مدينه هجرت كرد ، ميان مهاجران و انصار ، برادرى افكند ، به طورى كه هر گاه مردى در مى گذشت ، برادر دينى اش وارث او مى شد و دارايى ها و تمام ماتَرَكش را براى خودش بر مى داشت ، نه وارثان او ؛ امّا پس از جنگ بدر ، خداوند ، اين آيه را نازل نمود : «پيامبر ، به مؤمنان ، از خود آنها سزاوارتر است ، و همسران او ، مادران ايشان اند، و خويشاوندان ، [و نزديك تر] طبق كتاب خدا ، بعضى [نسبت] به بعضى اولويت دارند [و] بر مؤمنان و مهاجران [مقدّم اند] ، مگر آن كه بخواهيد به دوستان [مؤمن ]خود [وصيّت يا ]احسانى كنيد» . بدين ترتيب ، آيه اخوّت با اين سخن خداوند : «خويشاوندان ، بعضى [نسبت] به بعضى اولويت دارند» ، منسوخ شد.