1 / 2
مؤمن ، برادر پدر و مادرىِ مؤمن است
۷.امام على عليه السلام :دوست تو برادرِ پدرى و مادرى توست ؛ ولى هر برادرى كه از پدر و مادر تو آيد ، دوست تو نيست.
۸.امام باقر عليه السلام :مؤمن ، برادر پدر و مادرىِ مؤمن است ؛ زيرا خداوند عز و جل مؤمنان را از گِل بهشت آفريد و در صورت ها [و كالبدها]ى آنان از نسيم بهشت روان ساخت . از اين رو، آنان ، برادرانى از يك پدر و مادرند .
۹.الكافىـ به نقل از جابر جعفى ـ :در خدمت امام باقر عليه السلام بودم كه ناگاه ، دلم گرفت . گفتم : فدايت شوم! گاه بى آن كه مصيبتى به من برسد يا مشكلى برايم پيش آيد ، [خود به خود ]اندوهگين مى شوم ، به طورى كه افراد خانواده ام و دوستانم آن را از چهره ام مى فهمند .
فرمود : «آرى ، اى جابر! خداوند عز و جل مؤمنان را از گِل بهشت آفريد و از نسيم روح خود ، ۱ در آن روان ساخت . به همين دليل ، مؤمن ، برادر پدرى و مادرىِ مؤمن است . پس هر گاه در شهرى از شهرها به يكى از آن روح ها اندوهى برسد ، ديگر روح ها اندوهگين مى شوند ؛ چون او از آنهاست» .
۱۰.فضائل الشيعةـ به نقل از معاويه دُهنى ـ :به امام صادق عليه السلام گفتم : فدايت شوم! اين حديثى كه از شما شنيدم ، تفسيرش چيست؟
فرمود : «كدام حديث؟» .
گفتم : اين كه «مؤمن ، با نور خدا مى نگرد».
فرمود : «اى معاويه! خداوند ، مؤمنان را از نور خويش آفريد و آنان را در رحمت خود ، غوطه ور ساخت و در آن روز كه خود را به آنان شناسانْد ، از آنان بر ولايت ما و معرفت خودش پيمان گرفت . پس مؤمن ، برادر پدرى و مادرىِ مؤمن است : پدرش نور است و مادرش رحمت ، و در حقيقت ، با همان نورى كه از آن آفريده شده است ، مى نگرد» .
1.از نسيم روح خود (مِن ريح روحه) يعنى : از نسيمى از همان روحش كه در انبيا و اوصيا دميد ، چنان كه فرمود : «و در او از روح خودم دميدم» ، يا به معناى «رحمت ذات خويش» است و يا اضافه «ريح» به «روح» ، اضافه بيانى است و روح را به دليل سريانش در بدن ، به نسيم تشبيه فرموده است . نسبت «نفخ (دميدن)» به خودش نيز به همين دليل است ؛ يعنى از روحى كه مانند نسيم است ، در او دميد و او را برگزيد (مرآة العقول : ج ۹ ص ۹) .
