۱۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آنان كه به خاطر خداوند ـ تبارك و تعالى ـ با هم دوستى مى ورزند ، در آن روز كه سايه اى جز سايه عرش خدا نيست ، در سايه عرش او هستند . پيامبران و شهيدان ، به جايگاه آنان ، غبطه مى خورند.

۱۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در روز قيامت ، خداوند مى فرمايد : «كجايند آنان كه به خاطر جلال و عظمت من [و نه اغراض دنيوى] با يكديگر دوستى مى ورزيدند؟ امروز كه سايه اى جز سايه من نيست ، آنان را در سايه خويش در مى آورم» .

۱۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ دو انسانى براى خدا با يكديگر دوستى نمى ورزند ، مگر آن كه خداوند ، اورنگى براى آن دو مى نَهَد وآن دو را روى آن مى نشانند تا آن كه خداوند عز و جل از حسابرسى [ديگر بندگان] فارغ شود.

۱۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ يك عرب باديه نشين كه پرسيد : آنان ، كدام مردم اند كه از پيامبران و شهيدان نيستند ؛ امّا پيامبران و شهيدان ، بر جايگاه آنان و مقام قربشان به خداوند ، غبطه مى خورند؟ ـ :آنان ، جماعتى از مردمان بى نام و نشان و دورافتاده از قوم و قبيله اند كه ميانشان را پيوندهاى خويشاوندى به هم گره نمى زند ؛ بلكه به خاطر خدا با هم دوستى و صميمت مى ورزند . در روز قيامت ، خداوند ، براى آنها منبرهايى از نور مى گذارد و آنها را بر آن منبرها مى نشاند و چهره هايشان را نورانى مى گردانَد و جامه هايشان را از نور ، قرار مى دهد . در روز قيامت ، مردم ، در وحشت به سر مى برند ؛ امّا آنان را وحشتى نيست . اينان ، همان اولياى خدا هستند كه نه ترسى دارند و نه اندوهى به آنان مى رسد. ^۱