قرآن كريم ، از قوانين حاكم بر تاريخ ، به عنوان «سنّت خداوند» ياد كرده است ؛ سنّت هايى كه هرگز دست خوش تحوّل و دگرگونى نشده اند و نخواهند شد :
«سُنَّةَ اللَّهِ فِى الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً .^۱
در باره كسانى كه پيش تر بوده اند ، [همين] سنّت خدا [ جارى بوده ]است و در سنّت خدا ، هرگز تغيير نخواهى يافت» .
با الهام از اين آيات ، پيشوايان دين نيز تأكيد كرده اند ^۲ كه :
إنَّ الدَّهرَ يَجرى بِالباقينَ كَجَريِهِ بِالماضينَ .^۳
روزگار ، بر آيندگان ، همان گونه مى گذرد كه بر گذشتگان ، گذشته است .
در آيات ديگر مى خوانيم :
« وَ كَذَلِكَ نُنجِى الْمُؤْمِنِينَ .^۴
و اين چنين ، مؤمنان را مى رهانيم» .
« وَكَذَلِكَ نَجْزِى الْمُحْسِنِينَ .^۵
و اين چنين ، نيكوكاران را پاداش مى دهيم» .
« وَكَذَلِكَ نَجْزِى الْمُجْرِمِينَ .^۶
و اين چنين ، مجرمان را كيفر مى دهيم» .
« وَكَذَلِكَ نَجْزِى الظَّالِمِينَ .^۷
و اين چنين ، ستمگران را كيفر مى دهيم» .