حديث

۲۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ روزى نيست كه بر آدمى زاده بيايد ، مگر اين كه آن روز ، بانگ مى زند : «اى فرزند آدم! من آفريده اى جديد هستم ، و هر كارى انجام دهى ، فردا[ ى قيامت ] به آن ، گواهى خواهم داد . پس ، در من (امروز) ، كار نيك انجام ده تا فردا به نفع تو شهادت دهم؛ زيرا اگر بگذرم ، ديگر هرگز مرا نخواهى ديد» . شب نيز چنين سخنى را مى گويد .

۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خورشيد ، در هيچ روزى از مشرق طلوع نمى كند ، مگر اين كه همراه با آن ، فرشته اى بانگ مى زند : «آيا كسى هست كه از من (امروز) توشه اى برگيرد؟ چرا كه من تا قيام قيامت ، ديگر به سوى او باز نخواهم گشت» . پس هر روزى ، بر آنچه بنده [در آن روز] به دست آورده ، گواه است .

۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل بر هر بنده اى ، ناظرانى از آفريدگان خويش قرار داده و فرشتگانى كه از پيش و پس او ، مراقبش هستند و به فرمان خداوند ، از او محافظت مى كنند و اعمال و سخنان و كلمات و نگاه هاى او را ثبت مى نمايند . اماكنى كه او را در خود جاى مى دهند ، گواهان پروردگار اويند كه به سود يا زيان وى ، گواهى خواهند داد . شب ها و روزها و ماه ها نيز گواهانِ به سود يا زيان او هستند .

۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در روز قيامت ، براى هر روزى از روزهاى عمر بنده ، بيست و چهار خزانه ، به تعداد ساعت هاى شب و روز ، گشوده مى شود : خزانه اى را پر از روشنايى و شادمانى مى يابد و با ديدن آن ، چنان خوش حالى و سرورى به او دست مى دهد كه اگر ميان دوزخيان توزيع شود ، احساس درد آتش را از يادشان مى بَرد . اين ، همان ساعتى است كه در آن ، طاعت پروردگارش را به جاى آورده است .
سپس خزانه ديگرى برايش باز مى شود كه آن را تاريك و متعفّن و وحشتناك مى يابد و از ديدن آن ، چنان ترس و بى تابى اى به او دست مى دهد كه اگر در ميان بهشتيان توزيع شود ، نعمت و خوشىِ بهشت ، بر آنان تلخ مى شود و اين ، همان ساعتى است كه در آن ، پروردگارش را معصيت كرده است .
سپس خزانه ديگرى برايش باز مى شود كه آن را تُهى مى يابد . در آن ، نه چيزى هست كه شادش سازد و نه چيزى كه ناراحتش گردانَد . اين ، همان ساعتى است كه در آن ، خواب بوده يا به كارى از كارهاى رواى دنيا سرگرم بوده است . پس ، بر از دست دادنِ اين ساعت ها ـ كه مى توانسته است آنها را با كارهاى خوب پر كند ـ چنان احساس زيان و تأسّفى به او دست مى دهد كه وصفْ ناشدنى است . اين است كه خداى متعال مى فرمايد : «آن [روز] ، روز حسرت خوردن است» .