۱۷۲.دعائم الإسلام :روايت شده است كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از [ محلّه ] بنى زُرَيق مى گذشت كه صداى ساز و آوازى شنيد . فرمود : «چه خبر است؟» .
گفتند : اى پيامبر خدا ! فلانى ، داماد شده است .
فرمود : «دينش كامل شد . اين ، ازدواج است ، نه زنا . ازدواج ، پنهانى نبايد صورت بگيرد ؛ بلكه حتّى [اگر ممكن است] بايد دودى [ كه نشانه وليمه دادن است ] ديده ، يا صداى دفى شنيده شود» .
و فرمود : «مرز ميان ازدواج و زنا ، نواختن دف است» .

۱۷۳.الأمالى ، طوسىـ به نقل از محمّد بن على بن هبّار ، از پدرش ـ :پيامبر صلى الله عليه و آله از كنار خانه على بن هبّار گذشت و صداى دف شنيد . فرمود : «چه خبر است؟» .
گفتند : على بن هبّار ، عروس به خانه آورده است .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «بسيار خوب ! اين ، ازدواج است ، نه زنا» .
سپس فرمود : «ازدواج را آشكارا و علنى بين خودتان برگزار نماييد و براى آن ، دف بزنيد» .
از آن پس ، اين كار ، در ازدواج ، مرسوم شد .

نكته

در رواياتى كه ملاحظه شد و برخى از روايات ديگر، ^۱ استفاده از «دف» كه نوعى ساز محسوب مى شود ، در مراسم عروسى ، تجويز گرديده است . گفتنى است كه سند همه رواياتى كه استفاده از اين ساز را تجويز كرده اند ، ضعيف است . از اين رو ، همان طور كه شمارى از فقها فتوا داده اند ، جواز استفاده از اين ساز ، منوط به مُطرب نبودن آن است .