۴۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر يك از شما كه [ به گونه اى ] سرپرست است ، در باره زيردستش بازخواست مى شود ... . مرد ، سرپرستِ خانواده خويش است و در باره آنها از او بازخواست مى شود . زن نيز سرپرست خانه شوهر خود و فرزندان اوست و در باره آنها از او سؤال خواهد شد .

۴۲۱.صحيح البخارىـ به نقل از عبد اللّه بن عمرو ـ :پيامبر صلى الله عليه و آله به من فرمود : «گمان مى كنى به من خبر نرسيده است كه تو شب ها را به عبادت مى گذرانى و روزها را به روزه دارى ؟» .
گفتم : آرى ، چنين مى كنم .
فرمود : «اگر به اين روش ادامه بدهى ، چشمانت گود مى افتد و بدنت خسته و رنجور مى شود ، در حالى كه هم بدنت و هم خانواده ات ، بر [گردن ]تو حقّى دارند . پس ، گاهى روزه بگير و گاهى بخور ، و گاهى شب زنده دارى كن و گاهى بخواب» .

۴۲۲.امام على عليه السلام :هر مردى در باره بندگان خود و خانواده اش ، بازخواست خواهد شد .

۴۲۳.الكافىـ با اسناد گوناگون ، در اعتراض امير مؤمنان عليه السلام به عاصم بن زياد كه جامه هاى نرم و لطيف را رها كرده ، پشمينه پوشيده بود ، و برادرش ربيع بن زياد از او نزد امير مؤمنان عليه السلام شكايت كرد كه وى با اين كار ، همسر خود را ناراحت و فرزندانش را اندوهگين ساخته است ـ :امير مؤمنان عليه السلام فرمود : «عاصم بن زياد را نزد من بياوريد» .
او را نزد ايشان آوردند .
امام عليه السلام ، چون او را ديد ، چهره در هم كشيد و به او فرمود : «از همسرت خجالت نكشيدى؟ به فرزندانت رحم نكردى؟ آيا خيال مى كنى كه خداوند ، چيزهاى حلال و پاكيزه را بر تو روا داشته ، با اين حال ، دوست ندارد كه از آنها استفاده كنى ؟ تو در نزد خداوند ، كوچك تر از آنى [ كه بخواهد با تو چنين كند ] . مگر نه اين كه خداوند
مى فرمايد : «و زمين را براى مردمان قرار داد كه در آن ، ميوه و خرمابُن ها با خوشه هاى غلاف دار است» ؟ و مگر نه اين كه مى فرمايد : « دو دريا را روان كرد كه با هم برخورد كنند . ميان آن دو ، حدّ فاصلى است كه به هم تجاوز نكنند» ، تا آيه «از هر دو دريا ، مرواريد و مرجان بر آيد» ؟ پس به خداوند سوگند كه بهره بردارى عملى از نعمت هاى خداوند ، نزد او محبوب تر از بيان آنها در گفتار است . خداوند عز و جل فرموده است : «و نعمت پروردگارت را باز گو كن» » .
عاصم گفت : اى امير مؤمنان ! پس چرا شما ، خود ، به خوراكِ درشت و جامه زِبْر ، بسنده كرده اى ؟!
فرمود : «واى بر تو ! خداوند عز و جل بر پيشوايان عدالت ، واجب ساخته است كه خود را با مردمان تهى دست ، برابر دارند تا تهى دست را تهى دستىِ او بر نياشوبد» .
پس عاصم بن زياد ، پشمينه اش را در آورد و جامه نرم پوشيد .