اساسى دارد ، يارى رساندن آنان به يكديگر در اداره امور زندگى است .
احاديث اسلامى ، تعبيرهاى بلند و قابل تأمّلى در اين زمينه دارند كه به اين عامل تحكيم ، قداست خاصّى مى بخشند . در حديثى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خطاب به امام على عليه السلام آمده است :
يا عَلِيُّ ! لا يَخدِمُ العِيالَ إلّا صِدّيقٌ أو شَهيدٌ ، أو رَجُلٌ يُريدُ اللّهِ بِهِ خَيرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ .^۱
اى على ! به خانواده خود ، خدمت نمى كند ، مگر راستگو ، يا شهيد ، يا مردى كه خداوند ، خير دنيا و آخرت را براى او بخواهد .
در حديثى ديگر مى خوانيم :
خِدمَتُكَ زَوجَتَكَ صَدَقَةٌ .^۲
خدمتِ تو به همسرت ، صدقه است .
در حديث ديگرى ، چنين آمده است :
إنَّ الرَّجُلَ إذا سَقَى امرَأتَهُ مِنَ الماءِ اُجِرَ .^۳
مرد ، هر گاه به همسرش آبى بنوشاند ، پاداش مى بَرَد .
و باز مى فرمايد :
المُؤمِنُ يُؤجَرُ فى كُلِّ شَى ءٍ ، حَتّى فِى اللُّقمَةِ يَرفَعُها إلى فِى امرَأتِهِ .^۴
به مؤمن ، براى هر چيزى ، پاداش داده مى شود ، حتّى براى لقمه اى كه در دهان همسرش مى گذارد .
همچنين در باره يارى رساندن زن به همسر خود در زندگى ، اين گونه روايت